ΑΤΟΜΑ  ΜΕ  ΕΙΔΙΚΕΣ  ΑΝΑΓΚΕΣ

Είναι  εκείνα  που  έχουν  σημαντική  δυσκολία  μάθησης  και  κοινωνικής  προσαρμογής,  εξ’ αιτίας  σωματικών,  διανοητικών,  ψυχολογικών,  συναισθηματικών  και  κοινωνικών  εμποδίων.

Ακόμη  και  σήμερα  τα  άτομα  με  ειδικές  ανάγκες  αντιμετωπίζονται  ως  υποδεέστερα  και  δεν  εισπράττουν  το  σεβασμό  και  την  εκτίμηση  που  λαμβάνει  κάθε  άνθρωπος.                   Γενικότερα,  δεν  έχουν  ίσες  ευκαιρίες  στη  μόρφωση,  στην  εργασία,  στην  ψυχαγωγία  και  εύκολα  απορρίπτονται  από  το  κοινωνικό  σύνολο  και  περιθωριοποιούνται.

Οι  αιτίες  αυτής  της  περιθωριοποίησης  εδράζονται :   α)  στο  σύγχρονο  κοινωνικό  πλαίσιο ( σήμερα  επικρατεί  ο  τεχνοκρατισμός,  ο  υπερκαταναλωτισμός,  η  θεοποίηση  του  χρήματος,  η  αστικοποίηση  και  μαζοποίηση,  η  άμβλυνση  των  ηθών  και  αξιών,  η  χαλάρωση  των  κοινωνικών  δεσμών,  ο  εγωισμός  και  το  κυνήγι  του  ατομικού  συμφέροντος,  τα  οποία   οδηγούν  στην  έκπτωση  της  ευαισθησίας,  στην  αδιαφορία  και  άρνηση  προς  το  διαφορετικό,  στην  περιφρόνηση  του  συνανθρώπου  και  ιδιαίτερα  εκείνου  με  ειδικές  ανάγκες ),    β)  στην  οικογένεια ( μέσα  στα  πλαίσια  της  σύγχρονης  κοινωνίας  πολλές  φορές  παραλείπει  τη  μετάδοση  των  σπουδαίων  ανθρωπιστικών  αξιών  με  αποτέλεσμα  ως  τρίτο  πρόσωπο  να  φέρει  προκαταλήψεις  και   στερεότυπα  για  τα  άτομα  με  ειδικές  ανάγκες  αλλά  και  ως  συγγενικό  πρόσωπο  είτε  να   τα  υπερπροστατεύει  στερώντας  τους  κάθε  πρωτοβουλία  και  αυτενέργεια  είτε  να  τα  απομονώνει  από  ενοχή  ή  ντροπή  από  τον  κοινωνικό  περίγυρο ),  γ)  στο  σχολείο – σύστημα  εκπαίδευσης ( ο  στόχος  του  είναι  κυρίως  βαθμοθηρικός  και  ωφελιμιστικός  και  σπάνια  ανθρωποκεντρικός  με  επιτακτικό  ζητούμενο  την  ολόπλευρη  εκπαίδευση  και   την  ηθική  και  πνευματική  καλλιέργεια  που  οδηγεί  στην  ευαισθητοποίηση  για  τα  ποικίλα  κοινωνικά  προβλήματα ),  δ)  στα  Μ.Μ.Ε. (υπηρετώντας  το  ίδιον συμφέρον  είτε  αποσιωπούν  την  παρουσία,  τον  αγώνα  και  τις  ανάγκες  των  ατόμων  με  ειδικές  ανάγκες  είτε  τα  χρησιμοποιούν   για  λόγους  προβολής  είτε  τα υποτιμούν  και  τα  καθιστούν  άξια  οίκτου),   ε)  στην  πολιτεία ( καθώς  αδιαφορεί  για  την  προστασία  των  δικαιωμάτων  τους,  την  ικανοποίηση  των  αναγκών  τους  και  τη  χάραξη  μιας  κοινωνικής  πολιτικής  και  κρατικής  πρόνοιας  που  θα  στοχεύει  στην  αξιοπρεπή  διαβίωση  αυτών  των  ατόμων ). 

Το  αποτέλεσμα  αυτής  της  ανάλγητης  συμπεριφοράς  είναι  ο  κοινωνικός  στιγματισμός  και  η  απομόνωσή  τους,  η  έλλειψη  οργανωμένης  εκπαίδευσής  τους  που  οδηγεί  σε  ανεργία,  η  ανοχή  μιας   κοινωνικής  συμπεριφοράς  που  προσβάλλει  την  προσωπικότητα  και  εξαθλιώνει  την  ποιότητα  της  ζωής  τους,  ακόμα  και  ο  εγκλεισμός  των  ατόμων  αυτών  σε  ιδρύματα.

Αντιθέτως  με  ό,τι  συμβαίνει  θα  πρέπει  τα  άτομα  αυτά  α)  να  θεωρούνται  ισότιμα  μέλη  του  κοινωνικού  συνόλου  και  να  χαίρουν  ευαισθησίας,  κατανόησης,  ενδιαφέροντος,  συμπάθειας – όχι  οίκτου -  και  προστασίας  στην  καθημερινότητά  τους,  από   φίλους,  συγγενείς  και  αγνώστους.  β)  Μάλιστα,   τα  ατομικά  δικαιώματά  τους  θα  πρέπει  να  προστατεύονται  με  θεσμική  κατοχύρωσή  τους  και   να  αναγνωρίζεται  το  δικαίωμά  τους  να  διαφέρουν  επίσημα  και  ανεπίσημα.   γ)   Έτσι,  θα  είναι  δυνατό  να  έχουν  την  αναγκαία  υλική  ή  και  ψυχολογική  υποστήριξη  ανάλογα  με  την  ιδιαιτερότητά  τους,  δ)  να  έχουν  ίσες  ευκαιρίες  στην  εκπαίδευση,  στην  εργασία  και  στην  υγεία,  ε)  να  συμμετέχουν  ισότιμα  στην  οικογενειακή  και  κοινωνική  ζωή  και στ) να  έχουν  τη  δυνατότητα  αυτονομίας  και  πρωτοβουλίας  στη  ζωή  τους.

Άμεση  συνέπεια  της  παραπάνω  υγιούς  αντιμετώπισής  τους  είναι  α)  η  ανάπτυξη  άλλων  ειδικών  ικανοτήτων  που  αναπληρώνουν  ό,τι  από  τη  φύση  ή  από  ατυχία  στερήθηκαν  και  β)  η  προσφορά  έργου,  ίσως  πολύ  σημαντικού.  γ)  Έτσι,  τα  άτομα  με  ειδικές  ανάγκες  νιώθουν  ενεργά  και  χρήσιμα  και  αποτελούν  παραδείγματα  αισιοδοξίας,  θέλησης  και  αυτοπεποίθησης  για  όλους  τους  υπόλοιπους.  δ)  Αποτελούν  ισότιμα  μέλη  της  κοινωνίας  και  της  πολιτείας  και   ε)  απαλλαγμένα  από  συμπλέγματα  κατωτερότητας  και  μειονεξίας  αντιμετωπίζουν  με  τις  δικές  τους  δυνάμεις  τις  απαιτήσεις  της  ζωής.