ΑΓΑΠΗ

Είναι  το  βαθύ  συναίσθημα  ανθρωπισμού,  συμπάθειας  και  αφοσίωσης  σε  πρόσωπα  ή  πράγματα,  που  εκδηλώνεται  απαραίτητα  και  στην  πράξη.  Είναι  ο  ισχυρός  θετικός  δεσμός  που  ενώνει  τους  ανθρώπους  και  τους  οδηγεί  στην  τελείωση.

Μορφές  της  αγάπης  είναι  η  μητρική,  η  πατρική,  η  αδελφική,  η  οικογενειακή,   η  αγάπη  προς  φίλους,  η  ερωτική,  η  αγάπη  προς  τον  συνάνθρωπο,  προς  την  πατρίδα,  προς  τον  Θεό,  αλλά  και  προς  τα  γράμματα,  τις  τέχνες,  την  ειρήνη,  το  περιβάλλον …

Χαρακτηριστικά  της  αγάπης  είναι  ότι  δεν  αποβλέπει  σε  προσωπικό  όφελος ( ανιδιοτέλεια ),  ότι  δεν  επηρεάζεται  ούτε  κλονίζεται  από  δύσκολες  καταστάσεις ( σταθερότητα ),  ότι  έχει  τη  διάθεση  να  συγχωρεί ( μεγαθυμία ),   ότι  απευθύνεται  και  αφορά  όλους  τους  ανθρώπους ( οικουμενικότητα ),  ότι  εκφυλίζεται  εύκολα  και  μετατρέπεται  σε  καταλυτικό  και  ψυχοφθόρο  πάθος,  αν  δε  συνοδεύεται  από  υψηλό  ήθος  και  αγνά  συναισθήματα ( μεταβλητότητα ).

Η  σημασία  της  αγάπης  είναι  καθοριστική  σε  όλα  τα  επίπεδα  της  ζωής  του  ανθρώπου.    α)   Κοινωνικά,  πραγματώνει  κοινωνικές  αξίες,  όπως  ανθρωπιά,  αλληλοβοήθεια,  ισότητα,  κοινωνική  δικαιοσύνη  και  ανυψώνει  από  το  «εγώ»  στο  «εσύ»  και  στο  «εμείς»,  βοηθά  την  αρμονική  συνεργασία  μεταξύ  των  ατόμων  ώστε  να  υλοποιούνται  οι  κοινοί  στόχοι  και  να  επιτυγχάνεται  η  κοινωνική  ευδαιμονία,   επικρατεί  κοινωνική  γαλήνη  και  σταθερότητα  με  την  ειρηνική  επίλυση  των  διαφορών  μεταξύ  ατόμων,  ομάδων  και  εθνών.    β)   Πνευματικά,  οδηγεί  στη  βαθύτερη  γνώση  του  εαυτού  και  του  άλλου ( αυτογνωσία  και  ετερογνωσία ),  δίνει  νόημα  και  αξία  στη  ζωή  του  ανθρώπου  και  μεγαλώνει  την  αγάπη  του  γι’ αυτή,  αποτελεί  πηγή  έμπνευσης  και  δημιουργίας  αξιόλογων  πνευματικών  έργων,  που  προάγουν  τον  πολιτισμό  και  βελτιώνουν   την  ποιότητα  της   ζωής.    γ)   Ηθικά,  απαλλάσσει  από  τα  πάθη  και  τα  αρνητικά  συναισθήματα ( εγωισμό,  ιδιοτέλεια,  ζήλια..),  ανυψώνει  τον  άνθρωπο  και  τον  καθιστά  αξία,  ολοκληρώνει  ηθικά  το  άτομο,  αφού  καλλιεργεί  τα  ευγενέστερα  συναισθήματα  της  ανθρωπιάς,  του  αλτρουισμού,  της  αυταπάρνησης,  της  μακροθυμίας.                    δ)     Ψυχικά,  προσφέρει  στον  άνθρωπο  ψυχική  γαλήνη,  ισορροπία  και  πληρότητα  ,  δηλαδή,  την  πραγματική  ευτυχία ,   τον  καθιστά  ανεκτικό,  αισιόδοξο,  υπομονετικό,  εύπιστο,  στοργικό,  και  καλοσυνάτο ,  δηλαδή,  καλλιεργεί  ψυχικές  αρετές,  απελευθερώνει  από  τη  μοναξιά,  δηλαδή,  εδραιώνει  το  αίσθημα  ελευθερίας  και  ασφάλειας   και  επομένως  δημιουργεί  τις  συνθήκες  ώστε  να  ενεργοποιηθεί   το  άτομο,  να  ενισχυθεί   η  δημιουργικότητά  του  και  να  κινητοποιηθούν  οι   κλίσεις  και  η  δυναμική  του.   ε)   Οικονομικά,  δημιουργούνται  οι  απαραίτητες   προϋποθέσεις   -  συνεργασία,  κοινωνική  γαλήνη  και  σταθερότητα  -  για   την  οικονομική  πρόοδο   και  ευημερία   του  ατόμου  και  της  κοινωνίας  και  αποφεύγεται  ο  αθέμιτος  ανταγωνισμός,  η  αισχροκέρδεια,  η  εκμετάλλευση  ανθρώπου  από  άνθρωπο.

Στην  εποχή  μας  η  αγάπη  πλήττεται  και  περιορίζεται  εξ’ αιτίας   α)   του  τεχνοκρατικού  πνεύματος,  που  κυριαρχεί  και  οδηγεί  στον  ατομισμό,  τον  εγωισμό,  την  ιδιοτέλεια,  την  αδιαφορία  για  τον  πλησίον,  την  απληστία,  τη  φιλοχρηματία,  τον  καταναλωτισμό  και  τον  υλικό  ευδαιμονισμό,  που  αμβλύνουν  τη  συνείδηση  και  επιτρέπουν  την  εκμετάλλευση  του  άλλου,   β)     του  έντονου  ρυθμού  ζωής,  που  μετατρέπει  την  ανθρώπινη  επικοινωνία  σε  τυπικές,  επιδερμικές  και   σχεδόν  επαγγελματικές  σχέσεις,    γ)   της  απαξίας  του  ανθρωπιστικού  πνεύματος   με   συμπτώματα  προβολής  αντιανθρωπιστικών   ιδανικών,  όπως  του  πλούσιου,  του  ισχυρού,  του  καλλίμορφου…    δ)  των  φαινομένων  βίας  και  εγκληματικότητας  στην  κοινωνία  και  επέκτασης  των  πολέμων  στο  παγκόσμιο  στερέωμα,   ε)  του  πνεύματος  του  μηδενισμού  και  της  αθεΐας,  που  αποστεγνώνουν  ψυχικά  και  συναισθηματικά  τον  άνθρωπο.

Προϋποθέσεις  για  την  ανάπτυξη  της  πραγματικής  αγάπης  είναι  η  παιδεία,  που  καλλιεργεί  το  σεβασμό  προς  τον  συνάνθρωπο,  διαπλάθει  ανώτερο  ήθος  και  ψυχική  δύναμη,  καταπολεμά  αρνητικές  και  εγωιστικές  συμπεριφορές,  ώστε  η  αγάπη  να  μη   στερεί  την  ελευθερία  του  άλλου ( κατακτητική  και  υπερπροστατευτική ),  να  μη  μετατρέπεται  σε  υποταγή  και  προσωπική  ανελευθερία ( εξάρτηση ),  να  μην  κυριεύεται  από  φθόνο  και  ζήλια ( ζηλόφθονη ),  να  μην  αποσκοπεί  μόνο  στο  προσωπικό  συμφέρον ( ιδιοτελής  και  συμφεροντολογική ),  να  μην  εμποδίζει  κάθε  άλλο  ενδιαφέρον  και  δημιουργική  πρωτοβουλία (αρρωστημένη ).

                                                                                   ΠΑΛΛΗ    ΧΑΡΑ  -  ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ