ΤΕΛΛΟΣ  ΑΓΡΑΣ ( Ευάγγελος  Ιωάννου ) :  Ποιητής,  δοκιμιογράφος  και  κριτικός  της  λογοτεχνίας.  Ως  ποιητής  ανήκει  στη  γενιά  του  1920.  Δέχτηκε  την  επίδραση  των  Γάλλων  συμβολιστών.  Τα  θέματά  του  είναι   απλά,  καθημερινά  και  μελαγχολικά,  ενώ  απουσιάζουν  από  την  ποίησή  του  τα  μεγάλα  προβλήματα  και  γεγονότα  της  εποχής  του.   Χρησιμοποιεί  μικρά  και  φθαρτά  πράγματα  της  καθημερινής  ζωής  ως  σύμβολα. Τον  καλύτερο  εαυτό  του  τον  έδωσε  στα  κριτικά  δοκίμια  για  τη  λογοτεχνία  και  για  πολλούς  λογοτέχνες.  Έργα : Τα  βουκολικά  και  τα  εγκώμια (1934 ),  Καθημερινές ( 1940 ),  Τριαντάφυλλα  μιανής  ημέρας,    Κριτικά  τ.Α’  και  τ.Β’ ( 1980 και 1981 )

ΑΜΑΞΙ  ΣΤΗ  ΒΡΟΧΗ  :  Ποίημα  λυρικό  με  περιεχόμενο  νοσταλγικό  και  άρα  στοχαστικό                        

Τεχνοτροπία  που  ακολουθεί  είναι   ο  συμβολισμός  :                                                                                                α)  προβάλλονται  ψυχικές  καταστάσεις  του  ποιητή,  κυρίως  δυσάρεστες,  και  συνδέονται,  σχεδόν  ταυτίζονται  με  τα  φθαρτά  πράγματα,  τα  οποία  συμβολίζουν  τα  συναισθήματα (  χρήση  λέξεων- συμβόλων  )                                                                                                                                               β)   κυριαρχούν  οι  εικόνες  και  η  υποβλητική,  μουντή  και  θολή  ατμόσφαιρα  που  υπάρχει  σ’ αυτές  ( παραπέμπουν  σε  διάθεση  μελαγχολίας  και  πνεύματος  παρακμής )                                            γ)  είναι  ευδιάκριτη  η  μουσικότητα  ( προσεγμένο  μέτρο  και  ομοιοκαταληξία,  έλλειψη  χασμωδιών,  ευχάριστος  ρυθμός  των  σύντομων  στίχων )                                                                                                        δ)  υπάρχει  νοηματική  ασάφεια  και  κενά  στη  σύνταξη   και   ε)  η  υποβλητικότητα

Στοιχεία  τεχνικής :   α)  το  σύμβολο,    β)  η  εικόνα  που  υποβάλλει  συναισθήματα ,  τα  οποία   αποτελούν  έναυσμα  για  στοχασμό  και  παράλληλα  αισθητοποιούν  το  παρελθόν. ( Υπάρχουν  τρεις  εικόνες : η  πρώτη  είναι  ρεαλιστική,  η  δεύτερη  φανταστική  και  η  Τρίτη  λυρική- εξωπραγματική ),  γ)  η  αντίθεση  ανάμεσα  στο  χθες  και  το   σήμερα (ήπια,  αφού  το  παρόν  αναφέρεται  μόνο  στους  τρεις  τελευταίους  στίχους  της  2^ης στροφής ).               

Χώρος : θλιβερός,  εχθρικός  και  αταίριαστος  με  την  άμαξα  και  τα  αλογάκια  τη,  αφού επιτείνει  τη  μελαγχολία  του  ποιητή  και  δημιουργεί  νοσταλγική  διάθεση για το παρελθόν.                                                                                                                                   

Γλώσσα  : Το  λεξιλόγιο  είναι  απλό  ( οι  λέξεις  δεν  είναι  εντυπωσιακές  ούτε  εκφράζουν  υψηλά  νοήματα )  αλλά  καλά  επιλεγμένο                                                                                                     

Ύφος  :  Απλό  ,  ήρεμο   και  λυρικό                                                                                                                          

Σχήματα  λόγου : προσωποποίηση,  περίφραση,  παρομοίωση,  μεταφορά,  αποστροφή.  

Στιχουργία  : Το  ποίημα  χωρίζεται  σε  πέντε  εξάστιχες  στροφές.  Κάθε  μία  αποτελείται  από  τέσσερις  οχτασύλλαβους  και  δύο  πεντασύλλαβους  στίχους  με  τη  διάταξη : 8 -8 -5 – 8 – 8 – 5  ( ζευγαροπλεχτή ).  Το  μέτρο  είναι  ιαμβικό  και  η  ομοιοκαταληξία  έχει  τη  μορφή  ααβγγβ.  Απουσιάζει  η  χασμωδία.  Υπάρχουν  πολλές  συνιζήσεις,  ιδιαίτερα  στην  τέταρτη  στροφή.  Η  μουσικότητα  είναι  ευδιάκριτη   από  το  ρυθμό  που  δημιουργείται  από  τους  μικρούς  και  εναλλασσόμενους  στίχους  καθώς  και  από  την  ποικιλία  της  προσεγμένης  ομοιοκαταληξίας .   

 Δομή  : ενότητα  1^η ( στρ. 1-2 )  Η  άμαξα  και  ο  χώρος  μέσα  στον  οποίο  τοποθετείται  ,  ενότητα  2η  (στρ. 3-4 )  Οι  αλλαγές  στο  χώρο ,  ενότητα 3^η (στρ. 5 ) Επίκληση  στην  άμαξα.