ΕΚΘΕΣΗ

ΓΛΩΣΣΑ

Είναι  το  τελειότερο  και   βολικότερο  μέσο  επικοινωνίας,  το  ακριβέστερο  όργανο  συνεννόησης. Αποτελεί  συνδυασμό  σκέψης  και  φθόγγων  και  βοηθά  στην  ανακοίνωση  των  εμπειρικών  γνώσεων, των  σκέψεων  και  των  συναισθημάτων  του  ανθρώπου. Η  γλώσσα  είναι  το  βάθρο  της   πνευματικής   υπόστασης  του  ανθρώπου.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Είναι  απέραντη ( με  τη  γλώσσα  εκφράζεται  το  άτομο , ένας  λαός , ο  κόσμος  όλος  ),   πολύμορφη ( ανταποκρίνεται   σε  όλους  τους  κοινωνικούς  ρόλους  του  ανθρώπου ),   παντοδύναμη ( επιτυγχάνει  τα  πάντα   -είναι  δύναμη  αλλά  και  αδυναμία -)

ΣΗΜΑΣΙΑ

Είναι  καθοριστική  σε  όλους  τους  τομείς:                                                                                                                           α)  στον  κοινωνικό,  αφού  απεικονίζει  τον  κόσμο  και  άρα   βοηθάει  τον  άνθρωπο  να  ενταχθεί  σ’ αυτόν    αλλά  και   αφού   τον  καθιστά  ικανό  να  εκφράζει  τον  εαυτό  του,  να  ερμηνεύει  τα  ερεθίσματα  που  δέχεται  και  άρα  να  κατανοεί  την  ύπαρξή  του,   β)  στον   πολιτικό,  αφού  αναπτύσσει  την  πολιτική  συνείδηση,  την  πολιτική  σκέψη  και  το  διάλογο  που  οδηγεί  στην  ειρηνική  επίλυση  των  διαφορών  μεταξύ  ατόμων  και  λαών  και  εδραιώνει  δεσμούς  φιλίας,  αγάπης  και  συνεργασίας. γ) στον  πνευματικό/ μορφωτικό-πολιτιστικό,  αφού  συντελεί  στην  κατανόηση  του  κόσμου,  στη  διάδοση  πληροφοριών  και  γνώσεων,  στην  ανάπτυξη  των  Επιστημών,  των   Γραμμάτων  και  των   Τεχνών  και  ταυτόχρονα  διαφυλάσσει   και  μεταλαμπαδεύει   τον   πολιτισμό.  Τέλος,   αποτελεί  όργανο  παιδαγωγικής  δύναμης,  αφού  μπορεί  να  διδάσκει,  να  συμβουλεύει,  να  επαινεί,  να  ψέγει.  δ) στον   ψυχολογικό, αφού  με  την  έκφραση  των  συναισθημάτων  και  του  εσωτερικού  κόσμου  του  ο  άνθρωπος  καταπολεμά  την  εσωστρέφεια  και  τη  μοναξιά  και  με  την  επικοινωνία  και  το  διάλογο  μετριάζει  τα  αρνητικά  συναισθήματα  και  αποφεύγει  ακραίες  εκδηλώσεις. ε) στον  ηθικό  τομέα,  αφού  η  γλώσσα  προσεγγίζει,  αναλύει  και  διαμορφώνει  ηθικές  αξίες,  ιδανικά,  πρότυπα  και  ακολούθως  διαμορφώνει    ολοκληρωμένους  χαρακτήρες. ε) στον  εθνικό  τομέα,  καθώς  μεταδίδει  και  διατηρεί  την    εθνική  κληρονομιά  και  συνείδηση  και  τελικά  προσδιορίζει  την  ταυτότητα  κάθε  λαού.

Η  ΓΛΩΣΣΑ  ΤΩΝ  ΝΕΩΝ

Είναι   το   σύνολο  των  γλωσσικών  φαινομένων    που   χαρακτηρίζουν  την  επικοινωνία  των  νέων  μεταξύ  τους. Είναι  μια  κοινωνιόλεκτος,  δηλαδή  ένας  ιδιαίτερος  τρόπος  ομιλίας  μεταξύ  των  νέων  με  λεξιλογικά,  πραγματολογικά  και  δομικά  χαρακτηριστικά.   Βασικό  χαρακτηριστικό  της  κοινωνιολέκτου  είναι  το  ιδίωμα  της  αμφισβήτησης  που  εκφράζεται  είτε  ως  διακριτικό  κοινωνικής  ταυτότητας  είτε  ως  επιθετικότητα  (προοδευτική  διανόηση  και  νεολαία  ή  κοινωνικό  περιθώριο ).   Ανησυχία   προκαλεί,  βέβαια,  η  σύγχρονη  γλωσσική  ανεπάρκεια  των  νέων  που  εντοπίζεται  στη  λεξιπενία,  τη  σημασιολογική  συγχώνευση  σε  μια  λέξη,  τη  γενικότερη  φθορά  της  γλώσσας ( σολοικισμοί  και  βαρβαρισμοί ),  τη  συρρίκνωση  του  λεξιλογίου ( χρήση  ξένων  γλωσσικών  και  στερεότυπων  εκφράσεων ), τη  χρήση  γλωσσικών  ατοπημάτων  και  την  άκριτη  υιοθέτηση  νεολογισμών,  συνθηματολογίας  και  υβρεολογίου.

ΑΙΤΙΑ  ΤΗΣ  ΓΕΝΝΗΣΗΣ  ΤΟΥ  ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ  ΤΗΣ  ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ  ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ  ΚΑΙ  ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Κοινωνιολογικά: α) ανάγκη  συμμόρφωσης  προς  την  παρέα  β) οικειότητα  που  απομακρύνει  τη  γλωσσική  ευγένεια  και  τυπικότητα   γ) έκφραση  μιας   ιδεολογικής   και  πολιτικής   διαμαρτυρίας  και  ταυτόχρονα  βελτιωτικών  ή  ριζοσπαστικών  προτάσεων      Ψυχολογικά: α) αμφισβήτηση  και  απόρριψη  κυρίαρχων  τρόπων  συμπεριφοράς  και  ιδεολογιών  β) έκφραση  ανησυχιών  και  αναζητήσεων   της  εφηβικής  ηλικίας  γ) ταυτοποίηση  της   γενιάς   τους  δ) επιρροή  από  κουλτούρες    αγγλοαμερικανικής   προέλευσης  ( είδη  μουσικής )                                                                                                                                             Επικοινωνιακά: α) ανάγκη  για  έκφραση,  πρωτοτυπία  και  γλωσσικό  παιχνίδι  β) ανάγκη  για  έκφραση  της  κοινωνικής  προέλευσης  και  της  διαφοροποίησης  του  φύλου  γ) ανάγκη  κατάδειξης  της  συμμετοχής  σε  μια  νεανική  κουλτούρα  δ) καλλιέργεια  και  προώθηση  του  νεανικού  γλωσσικού  ιδιώματος  από  τα  μ.μ.ε.

ΑΙΤΙΑ  ΤΗΣ  ΓΕΝΝΗΣΗΣ  ΤΟΥ  ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ  ΤΟΥ   ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ  ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ

Η  εκπαίδευση  σε  όλες  τις  βαθμίδες   παρέχει  γλωσσική  παιδεία  α)

που  επιδιώκει  γνώσεις  και  ικανότητες  για  την  αντιμετώπιση   κυρίως  πρακτικών  και  άμεσων  προβλημάτων  ,  β)  που  χαρακτηρίζεται  από  έλλειψη  κατάλληλων  μέσων  και  διδακτικών   μεθόδων, γ)   από  αδυναμία  του  ανεπαρκώς  μορφωμένου   και  επιμορφωμένου  διδακτικού  προσωπικού  να  ανταποκριθεί  επιτυχώς  στις  απαιτήσεις  ενός  τόσο  σύνθετου  έργου,  δ)  από  τη  μη  συστηματική  και  σε  βάθος  διδασκαλία  της  γλωσσικής  μας  παράδοσης.   Η  πνευματική  ζωή  α) απομακρύνεται   από  το  βιβλίο,  την  τέχνη ,  τον  πολιτισμό  που  ασκεί  την  κριτική  σκέψη  και  β)  εστιάζει  στη  στυγνή  ειδίκευση  ή  σε  εμπορικά  προϊόντα  που  περιορίζουν  το  ενδιαφέρον  του  ανθρώπου  στην  καθημερινότητα.                                                                                 Τα  μ.μ.ε.  περιορίζουν  το  λόγο ( κυριαρχία  της  εικόνας,  των  ξένων  λέξεων,  του  ελλιπή  και  υπαινικτικού  διαφημιστικού  λόγου ),  τον  υπεραπλουστεύουν,  τον  ακρωτηριάζουν   με  νεολογισμούς,  ευφυολογήματα  και  αλλοιώσεις (στην  προφορά,  τη  σημασία,  τη  σύνταξη ).Ιδιαίτερα  στο  διαδίκτυο  επικρατεί  ένα  μωσαϊκό  γλωσσικών  στοιχείων   και  οι    κανόνες  περιττεύουν.                                                                                                                                       Η  πολιτική  ζωή   χρησιμοποιεί  ένα  ιδίωμα  που  διακρίνεται  από  λεξιλογική  φτώχεια,  συνθηματική  ορολογία  και  κρυπτικότητα  του  λόγου.   Δε  βοηθά  τη  σκέψη,  καταργεί  το  διάλογο  και  αναπτύσσει  το  δημαγωγικό  λόγο  με  έντονα  λαϊκιστικά     στοιχεία.   Ο  σημερινός  επιφανειακός  και  αλλοτριωμένος  τρόπος  ζωής  που  κυριαρχεί  στις  μεγαλουπόλεις  με  τους  ταχύτατους  ρυθμούς  και  τη  μη  ουσιαστική  επικοινωνία,  η  κυριαρχία  του  τεχνοκρατικού  τρόπου  ζωής  και   του  διαρκή  αγώνα  για  τη  μέγιστη  παραγωγικότητα,  η  κυριαρχία  των  τεχνολογικών  μέσων  και  ο  ξενόφερτος  τρόπος  ψυχαγωγίας,   οδηγεί  στην  αποξένωση  μεταξύ  των  ανθρώπων,  στις  ελάχιστες  και  τυπικές  διαπροσωπικές  σχέσεις  και  ανάγκες   που  πλήττουν  βάναυσα  τη  σκέψη  και  τη  γλώσσα.

ΤΡΟΠΟΙ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Το  άτομο  αλλά  και  μικρές  κοινωνικές  ομάδες ( το  σχολείο,  τα  μ.μ.ε.,  οι  πνευματικοί  άνθρωποι )  όπως  και  η  πολιτεία  πρέπει  να  επαναπροσδιορίσουν  τους  στόχους  τους -  η  προσέγγιση  πρέπει  να  είναι  ανθρωποκεντρική  -   και  να  ενισχύσουν  με  κάθε  τρόπο  την  προώθηση  της  σκέψης,  του  διαλόγου,  του  βιβλίου,  της  γνήσιας  δημιουργίας  σε  όλους  τους  τομείς  και  ταυτόχρονα  να  περιορίσουν    δραστικά  ό,τι  αποχαυνώνει  και  παθητικοποιεί  τον  άνθρωπο,  ό,τι  τον  αποπροσανατολίζει  και  του  στερεί  την  ικανότητά  του  να  σκέφτεται  και  να  αποφασίζει  με  υγιή  κριτήρια.

ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ

Είναι  η  επαρκής  κατοχή  μιας  ή  περισσότερων  ξένων  γλωσσών ( γνωρίζει  να  τη  μιλά  με  σωστή  προφορά,  να  τη  γράφει  σωστά  ως  προς  το  λεξιλόγιο,  τη  σύνταξη  και  τους  ιδιωματισμούς  της )                                                                                                                                                                                                      Στάδια  της   γλωσσομάθειας  είναι: α) εξοικείωση (γνώση  του  καθημερινού  λεξιλογίου )   β) γνώση  της  επιστημονικής  ορολογίας     γ) κατανόηση  της  ξένης  γλώσσας  ισόβαθμα  με  τη  μητρική (γνώση  της  δομής  της ,  εφαρμογή   της  γραμματικής  και  του  συντακτικού,  γνώση  των  ποικίλων  σημασιών  κάθε  λέξης )

ΓΙΑΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ

Στις   μέρες  μας  οι  λόγοι  ποικίλλουν: α)πολιτικοί  λόγοι  αποτελούν  η  επικράτηση  του  διεθνισμού  και  της  παγκοσμιοποίησης,  η  διεύρυνση  της  δημοκρατίας  και  η  δημιουργία  παγκόσμιων  οργανισμών  και  κινημάτων  πολιτικής  πίεσης  β) κοινωνικοί  λόγοι  είναι  η  ανάπτυξη   και  η  ανάγκη   του  τουρισμού,   η  ανάγκη  επικοινωνίας   και  ανάπτυξης  σχέσεων  με  άλλους  λαούς-  κυρίως  μέσω  της  τεχνολογίας -  και    η  ανάγκη   κατανόησης  του  τρόπου  ζωής  και  σκέψης  τους   που  συμβάλλει  σε  ειρηνική  συνύπαρξη   καθώς  και   η  επίλυση  καθημερινών  προβλημάτων ( κατανόηση  χρήσης  μιας  μηχανής  κ.α. )  γ) οικονομικοί  λόγοι  είναι  η  άμεση  ενημέρωση  και  άρα  εξέλιξη  στο  χώρο  του  επαγγέλματος,  η  δημιουργία  προϋποθέσεων  για   γρήγορη   επαγγελματική  αποκατάσταση    και  η  ευελιξία  στην  παγκοσμιοποιημένη  οικονομική  αγορά  ( διεκπεραίωση  οικονομικών  συναλλαγών,  διαφήμιση,  γνώση  του  διεθνούς  δικαίου  και  παρακολούθηση  των  δεικτών  της  παγκόσμιας  οικονομίας )  δ) πνευματικοί  λόγοι  είναι   κατ’  αρχήν  η  πνευματική  άσκηση  που  πραγματοποιείται  με  τη  μελέτη  μιας  ξένης  γλώσσας ( άσκηση  της  προσοχής,  της  αντίληψης,  της  κρίσης,  της  μνήμης  και  άλλων    αρετών ),     η  δυνατότητα  εμβάθυνσης   και  επιμόρφωσης   πάνω  σε  θέματα  επιστήμης  και   τέχνης   σε  ξένα  πανεπιστήμια,  μελέτης  της  ξενόγλωσσης  βιβλιογραφίας,  συμμετοχής  σε  διεθνή  επιστημονικά  συνέδρια  και  ανακοίνωσης  των  πορισμάτων  επιστημονικών  ερευνών, η  δυνατότητα  επικοινωνίας  και  ενημέρωσης  μέσω  του  διαδικτύου  και  της  δορυφορικής  τηλεόρασης  για  τα   παραπάνω  θέματα,  η  δυνατότητα  ποιοτικότερης  ψυχαγωγίας ( ανάγνωση  ξένων  κειμένων,  κατανόηση  στίχων  ποίησης  και  μουσικής ),  η   συσσώρευση  της  σοφίας  και  της  σκέψης ( ιστορία  και  πολιτισμός )  των  αλλόγλωσσων   πολιτισμών   που  οδηγεί  σε  ένα  νέο  τρόπο  σύλληψης,  οργάνωσης  και  έκφρασης  της  πραγματικότητας  και  τέλος  στην  καλύτερη  κατανόηση  της  μητρικής  γλώσσας  και  στη  συναίσθηση  της  εθνικής  ιδιαιτερότητας. ε) ηθικό  λόγο  αποτελεί  η  ολοκλήρωση  του  σύγχρονου  ανθρώπου  μετά  τον  εμπλουτισμό  του  από  παγκόσμιες  αξίες  και  ιδανικά. στ) εθνικοί  λόγοι  είναι  η  προώθηση  του  ελληνικού  πνεύματος  και  η  αποφυγή  της  εθνικής  απομόνωσης

ΚΙΝΔΥΝΟΙ  ΑΠΟ  ΤΗ  ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ

    α) Μιμητισμός  στον  ευρύτερο  τρόπο  ζωής  και  σκέψης,  εθνική  αλλοτρίωση  και  υποδούλωση  ,  β) νόθευση  του  γλωσσικού  πλούτου  με  ξενόγλωσσους  νεολογισμούς,   γ)  απομάκρυνση  από  την  παράδοση

ΣΗΜΑΣΙΑ  ΤΗΣ  ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ

Ειδικά  για  τους   Έλληνες  η  γλωσσομάθεια  είναι  αναγκαιότητα,  αφού  υστερούν  αριθμητικά  από  τους  υπόλοιπους  ευρωπαίους   και  η  ελληνική  είναι  άγνωστη  στους  περισσότερους.  Έτσι,  όποια  οικονομική,  εμπορική,  επιστημονική,  πνευματική  και  πολιτιστική  δραστηριότητα  προαπαιτεί  την  καλή  γνώση   τουλάχιστον   της  Αγγλικής  εξασφαλίζοντας,  έτσι,  και  τον  δίαυλο  του  διαδικτύου.

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ

Είναι  η  αδυναμία  του  ανθρώπου  να  διαβάζει,  να  γράφει  και  να  κάνει  τις  απλές  πράξεις  της  αριθμητικής ( οργανικός  αναλφαβητισμός ).  Είναι   και  η  μη  ολοκλήρωση  της  υποχρεωτικής  εκπαίδευσής  του  με  αποτέλεσμα   να  είναι  ανίκανο  να  ασκήσει  όλες  τις  δραστηριότητες  που  του  επιτρέπουν  την  προώθηση  του  ατομικού  και  κοινωνικού  συμφέροντος   ( λειτουργικός  αναλφαβητισμός ) .                                                                                          Εκτείνεται  στις  αναπτυσσόμενες  χώρες  και  στα  μειονεκτικά  κοινωνικά  στρώματα  των  αναπτυγμένων  χωρών.

ΑΙΤΙΑ  ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

α) γεωγραφικά: απομακρυσμένες  και  δυσπρόσιτες  περιοχές   χωρίς  εκπαιδευτική  υποδομή  και  με  δυσκολίες  μετάβασης  των  παιδιών  σε  σχολεία  κοντινών  περιοχών          β)πολιτικά/ ιστορικά: σε  εμπόλεμες  περιόδους  διακόπτεται  η  εκπαιδευτική  διαδικασία,    τα  απολυταρχικά  καθεστώτα  σκόπιμα  ωθούν  στον  αναλφαβητισμό  για  να  μαζοποιήσουν  και  να  χειραγωγήσουν  το  λαό,  η  πολιτεία  αρκετές  φορές  αδιαφορεί  για  την  πραγματική  εφαρμογή  της  βασικής/ υποχρεωτικής  εκπαίδευσης  γ) κοινωνικά:     οι  προκαταλήψεις  και  τα  κοινωνικά  στερεότυπα  αρχικά  των  γονιών   και  έπειτα  της  κοινωνίας   για  την  αξία  της  μόρφωσης  στρέφουν  τα  παιδιά  στην  πρόωρη  εργασία  και  οικονομική  ανεξαρτησία  - ιδιαίτερα  στην  επαρχία.  Πολλές  φορές  εκεί  οδηγούν  και  οι  κακές  σχέσεις  μεταξύ  των  γονιών  ή  η  έλλειψη  φροντίδας  για  τα  παιδιά  τους ,  η  έλλειψη   ουσιαστικής     επικοινωνίας  με  αυτά,  η  αδιαφορία  για  τη  σχολική  τους  πρόοδο  ή  ακόμη  και  η  εκμετάλλευση  ή  η  κακομεταχείρισή  τους.  Επιπλέον,   παιδιά  μεταναστών  ή  κοινωνικών  ομάδων  που  μετακινούνται ( τσιγγάνων,  νομάδων,  κτηνοτρόφων ) δύσκολα  απολαμβάνουν  το  αγαθό  της  μόρφωσης  τόσο  εξαιτίας  διακρίσεων  που  γίνονται  σε  βάρος  τους  όσο  και  επειδή  οι  σχολικές  αξίες  είναι  πολύ  διαφορετικές  από  τις  αξίες  της  οικογένειας  ή  του  περιβάλλοντός  τους,  τη  θρησκεία  και  τη  γλώσσα  τους   δ)  οικονομικά:  τα  προβλήματα  επιβίωσης  που  αντιμετωπίζουν   ακόμη   και   σήμερα  πολλές  οικογένειες   σε  συνδυασμό  με  το  ελάχιστο  ποσοστό  του  εθνικού  εισοδήματος  που  διατίθεται  για  την  παιδεία  -ειδικά  στη  χώρα  μας -  απομακρύνουν   όλο  και  περισσότερα  παιδιά  από  τις  σχολικές  αίθουσες  ε)  πνευματικά: ο  σύγχρονος  άνθρωπος  έχοντας  θεοποιήσει  το  κέρδος – εύκολο  και  γρήγορο – τεμπελιάζει  πνευματικά  και  μη  έχοντας   εκσυγχρονισμένη  και  ελκυστική  εκπαίδευση,  εξειδικευμένη  στις  ανάγκες  κάθε  ηλικιακής  και  κοινωνικής  κατηγορίας  εγκαταλείπει  κάθε  προσπάθεια  για  μόρφωση.

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Είναι  καταλυτικές  για  το  άτομο  αλλά  και  για  την  κοινωνία: Το  άτομο  α)  αδύναμο  να  ενημερώνεται,  να  παρακολουθεί  και  να  παρεμβαίνει  αποτελεσματικά  στις  πολιτικές  εξελίξεις  απολιτικοποιείται   και  στη  συνέχεια  εύκολα  μαζοποιείται  και  δημαγωγείται   χωρίς  να  είναι  ικανό  να  αντιληφθεί  και  να  διεκδικήσει  τα  δικαιώματά  του  β)Κοινωνικά  απομονώνεται  και  αποστασιοποιείται   από  τις  κοινωνικές  δραστηριότητες   υποβαθμίζοντας  την  κοινωνική  του  θέση,  αφού  δε  μπορεί  να  διατυπώσει  προσωπικές  θέσεις  και  να  αναλάβει  πρωτοβουλίες  για  την  επίλυση  κοινωνικών  προβλημάτων   γ)Οικονομικά  πλήττεται  περισσότερο  από  την  ανεργία  ή  την  υποαπασχόληση,  αφού  ως  ανειδίκευτος   εργάτης  ,   αντιμετωπίζει  χαμηλά  ημερομίσθια,  τον  κίνδυνο  της  απόλυσης  και  έχει  χαμηλό  βιοτικό  επίπεδο  δ) Πνευματικά  ακρωτηριάζεται   παραμένοντας  στάσιμο  και  στείρο  χωρίς  κριτική  σκέψη,  αντίληψη  και  δημιουργική  φαντασία  με  αποτέλεσμα  την  περιορισμένη  αντίληψη  του  κόσμου,  την  αδυναμία  αυτοπροσδιορισμού,  την  αλλοτρίωση  και  την  εξάρτηση  από  προκαταλήψεις  και  δεισιδαιμονίες  ε) Κάτω  από  ιδιαίτερες  κοινωνικές  συνθήκες,  αδυνατεί  να  εμβαθύνει  στις  ηθικές  αξίες,  έχοντας  περιορισμένα  πρότυπα  και  ιδανικά          στ)   Ψυχολογικά  διακατέχεται  από  συμπλέγματα  κατωτερότητας  και  παύει  να  αισθάνεται  ελεύθερος,  αφού  αδυνατεί  να  ολοκληρωθεί  ως  προσωπικότητα.        Αναλογικά,  η  κοινωνία  α) δυσλειτουργεί  πολιτικά,  αφού  χωρίς  αντιπαράθεση  ιδεών   υπάρχει  υστέρημα   διαλόγου  και  εύκολα  οδηγείται  σε   δημαγωγικές   καταστάσεις      β)  διακρίνεται   από  αδυναμία  ανάληψης  πρωτοβουλιών  με  σκοπό  την  επίλυση   κοινωνικών  προβλημάτων  και  άρα  από  κοινωνική  στασιμότητα  και  τελμάτωση  που  οδηγεί  σε  αυξημένα  φαινόμενα  κοινωνικής  παθογένειας ( βία,  εγκληματικότητα,  φανατισμός  κ.α. )  και  σοβαρές  κοινωνικές  ανισότητες   γ)  μειώνει  την  ποσότητα  και  ποιότητα  της  παραγωγικότητάς  της ( αδυναμία  εξειδίκευσης,  εκβιομηχάνισης ) και  επομένως  οδηγείται  σε  οικονομική   εξάρτηση  δ)  πνευματικά  και  πολιτισμικά  επικρατεί  στασιμότητα,  άγνοια  της  ιστορίας  και  άκριτος  μιμητισμός  κάθε  ελκυστικού  ξένου  δημιουργήματος.   Υπάρχει  αδυναμία  επικοινωνίας  με  άλλους  πολιτισμούς  και  εμμονή  σε  προλήψεις   και    δεισιδαιμονίες  ε)  εθνικά,  τέλος,  διακυβεύεται  η  εθνική  ταυτότητα  είτε  από  άκριτο  μιμητισμό  είτε  από  άγονο  πατριωτισμό  και  εθνικισμό.

ΤΡΟΠΟΙ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Ουσιαστικό  πρέπει  να  είναι  το  ενδιαφέρον  της  πολιτείας  αλλά  και  διεθνών  οργανισμών  για  παροχή  υποχρεωτικής  και  πραγματικά  δωρεάν  εκπαίδευσης  σε  όλες  τις  κοινωνικές  τάξεις  .Εξατομικευμένα,  χρήσιμη  θα  ήταν  η    ενίσχυση   των  αδύναμων  οικονομικά  οικογενειών  ώστε  να  μην  αναγκάζονται  να  απομακρύνουν  τα  παιδιά  τους  από  το  σχολείο  για  βιοποριστικούς  λόγους .Αλλά   και  η  οργάνωση  σχολείων  ( κτιριακή  υποδομή , παροχή  εκπαιδευτικού  υλικού,   επιμόρφωση  εκπαιδευτικών  ώστε  να  κρίνονται  ικανοί   για  ουσιαστική  συνεργασία  με  τα  παιδιά  και  τους  γονείς  τους,  θέσπιση  ενισχυτικής  διδασκαλίας  για  παιδιά  με  μαθησιακές  δυσκολίες,  χρήση  της  τεχνολογίας  και  αναμόρφωση  της  ύλης  και  του  σκοπού  της  εκπαίδευσης )  όπως   και  η  κατάρτιση   ειδικών  προγραμμάτων   και  η  ίδρυση  περισσότερων  νυχτερινών  σχολείων  ώστε  να  διευκολύνονται   οι   μεγαλύτεροι  σε  ηλικία  και  οι   εργαζόμενοι   ώστε   να  επαναπροσδιορίσουν  την  αξία  της  μόρφωσης  θα  ήταν  ιδιαίτερα  εποικοδομητική.  Συμπερασματικά,  η  αντιμετώπιση  του αναλφαβητισμού  προϋποθέτει  την  αντιμετώπιση  της  φτώχειας  και  του  κοινωνικού  αποκλεισμού

ΚΙΝΗΤΗ   ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ

Είναι  ένα  από  τα  σύγχρονα  επιτεύγματα  της  τεχνολογίας  που  πετυχαίνει  την  άμεση  επικοινωνία  μεταξύ  των  ανθρώπων  χωρίς  τους  περιορισμούς  της  συμβατικής / σταθερής  τηλεφωνίας  και  χρησιμοποιεί  τον  συντετμημένο  και  κωδικοποιημένο  λόγο.

Αιτία  καταφυγής  στην  κινητή  τηλεφωνία  α)  των  νέων  αποτελεί  η  καταξίωσή  τους  στα  μάτια  των  συνομηλίκων  και  η  ασφάλεια  να  επικοινωνούν  άμεσα  και  γρήγορα  βιώνοντας,  έτσι,  μια  μορφή  ελευθερίας , β)  των  μεγαλύτερων   είναι  η  μοναξιά  του  σύγχρονου  ανθρώπου,  οι  πολλές  υποχρεώσεις  του  και  η  υποταγή  του  στη  σύγχρονη  τεχνολογία,  γ)  των  γονέων    είναι  τα  αυξημένα  ωράρια  εργασίας  που  τους  κρατούν  μακριά  από  τα  παιδιά  τους  και  το  άγχος,  η  ανασφάλεια  και  η  ξενοφοβία  λόγω  των  σύγχρονων  συνθηκών  ζωής.

Θετικά  αποτελέσματα  από  τη  χρήση  της  προκύπτουν   στον  κοινωνικό  τομέα,  αφού   α) συμβάλλει  στην  άμεση  επικοινωνία  χωρίς  περιορισμούς  τόπου  και  χρόνου  ή  στη  διατήρηση  χαλαρών  κοινωνικών  σχέσεων  ή  ακόμα  και  στην  αποφυγή  τους,  ώστε  να  ικανοποιούνται  οι  προσωπικές  ανάγκες  του  ατόμου ,  β) αναβαθμίζει  τις  πληροφοριακές  δυνατότητες  του  σύγχρονου  ανθρώπου,  παρέχοντάς  του  μεγάλο  εύρος  λειτουργιών  και  εξυπηρετήσεων ( ενημέρωση  για  πολλούς  τομείς  της  ανθρώπινης  δραστηριότητας ),   γ)  εξασφαλίζει  την  επικοινωνία  και  την  ενημέρωση  σε  έκτακτες  περιστάσεις  και  επείγουσες  περιπτώσεις  που  αντιμετωπίζει  ο  άνθρωπος  στην  καθημερινή  ζωή  με  αποτέλεσμα  τη  δυνατότητα  εντοπισμού  ανθρώπων  ή  την  άμεση  επέμβαση  σε  κάποιο  ατύχημα .   Στον  ψυχολογικό  τομέα,  αφού    α)  δημιουργεί  το  αίσθημα  ασφάλειας  και  σιγουριάς  στις  σύγχρονες  μεγαλουπόλεις  ή  σε  μακρινά  ταξίδια,  ιδιαίτερα  στους  γονείς  επειδή  άμεσα  και  γρήγορα  μπορούν  να  επικοινωνούν  με  τα  παιδιά  τους,   β)    επιτρέπει  ένα  χαλαρότερο  τρόπο  ζωής,  επειδή  δίνει  τη  δυνατότητα  για  αλλαγή  του   καθημερινού  προγράμματος  σύμφωνα  με  το  χρόνο  και  τις  επιθυμίες  του  ανθρώπου  και  απομακρύνει  ενοχές  για  καθυστερήσεις,  μιας  και   υπάρχει  η  δυνατότητα  της  έγκαιρης  ενημέρωσης,   γ )     συμβάλλει  σε  συναισθήματα  ικανοποίησης  και  αυτοεπιβεβαίωσης,  όταν  ο  άνθρωπος  εισπράττει  το  ενδιαφέρον  και  την  εκτίμηση  των  άλλων.  Στον  οικονομικό  τομέα,  αφού    α)   επιτρέπει  την  πιο  ευέλικτη  σχέση  των  επιχειρήσεων  με  πελάτες ( ενσωμάτωση  σε  μεγαλύτερο  βαθμό  απομακρυσμένων  και  κινούμενων  μονάδων  και  συνεργασία  με  πελάτες  με  μεταβαλλόμενη  διεύθυνση ),   β)    διευκολύνει  την  ανάπτυξη  διαπροσωπικών  μικροσυστημάτων  που  ανατρέπουν  καθιερωμένες  ιεραρχικές  δομές  και  ξεπερνούν  τη  γραφειοκρατία,    γ)   συμβάλλει  συχνά  στη  δυνατότητα  διεύρυνσης  της  επαγγελματικής  δραστηριότητας  του  ατόμου  (επιτρέπει  στο  χρήστη  να  συνδυάζει  ρόλους  χωρίς  την  ταυτόχρονη  παρουσία  του  σε  διαφορετικά  μέρη ),      δ)   παρέχει  τη  δυνατότητα  στο  άτομο  να  εργάζεται  χωρίς  την  ανάγκη  αυστηρής  τήρησης  χρονοδιαγραμμάτων   και  με  τη  δυνατότητα  αναπροσαρμογής  τους.

Αρνητικά  αποτελέσματα  προκύπτουν,  όταν  η  χρήση  της  κινητής  τηλεφωνίας   γίνεται  με  υπερβολές  και  παραλογισμούς.  Τότε,  στο  κοινωνικό  τομέα   α)  υποκαθιστά  την  αμεσότητα  της  επικοινωνίας   και  μειώνει  τη  θετική  επίδραση  της  κοινωνικής  προσέγγισης / αλληλεπίδρασης.  β)   Η  διαπροσωπική  επικοινωνία  μπορεί  να  εκφυλιστεί ,  εάν  τα  άτομα  φοβούνται  να  αντιμετωπίζουν  τον  κόσμο  κατά   πρόσωπο .γ)  Ιδιαίτερα   στο  πλαίσιο  λειτουργίας  της  οικογένειας  παρατηρείται  η   αποξένωση   του  παιδιού  από  τα  υπόλοιπα  μέλη  της  αλλά  και  η  ανάπτυξη  μιας  υπερπροστατευτικής  διάθεσης  των  γονιών  προς  τα  παιδιά  ή  και  η  μετάθεση  των  γονεικών  ευθυνών  στο  κινητό. δ)  Αρνητικές   συνέπειες  συναντάμε  και  στη  σχολική  ζωή,  αφού   το  κινητό  τηλέφωνο  εμποδίζει  την  εκπαιδευτική  διαδικασία  και   μετατρέπεται  σε  μέσο  καταξίωσης  των  μαθητών  στη  συνείδηση  των  συνομηλίκων  τους.  Στον  ψυχολογικό  τομέα  εμφανής  είναι  α)  η  καλλιέργεια  της  ματαιοδοξίας – ιδιαίτερα  στα  μικρά  παιδιά – και  η  ενασχόληση  με  ασήμαντα  πράγματα,  που  απομακρύνει   τον  άνθρωπο  από  την  ενδοσκόπηση  και  την  ιεράρχηση  αξιών.  β) Επιπλέον,  μεγιστοποιείται  η  εξάρτηση  του  παιδιού  από  το  τεχνολογικό  μέσο  και  επέρχεται  η  απομόνωση,  η  εσωστρέφεια  και  η  παθητικοποίησή  του  με  τις  ανάλογες  συνέπειες. γ) Ορατό  είναι  και  το   αίσθημα  συνεχούς  ελέγχου  που  ενοχλεί  μικρούς  και  μεγάλους. Στον  τομέα  της  σωματικής  υγείας   ο  άνθρωπος  πλήττεται  ποικιλότροπα,  αφού  εκτίθεται  σε  ακτινοβολία  και  υφίσταται  συχνά  μυϊκές  βλάβες  και  άγχος.  Τέλος,                           στον  οικονομικό  τομέα  αυτονόητη  είναι  η   επιβάρυνση   της  οικογένειας  και  του  ατόμου.

Η  υβριδική  γραφή  greeklish  στα  προγράμματα  των  υπολογιστών,  στο  ηλεκτρονικό  ταχυδρομείο,  στο  διαδίκτυο  ή  στα  κινητά  τηλέφωνα  τείνει  να  αντικαταστήσει  το  ελληνικό  αλφάβητο.  Ωστόσο,  η  άποψη  αυτή  εκφράζει  μια  συντηρητική  λογική.  Όσο  για  την  επισήμανση  μερικών  ακαδημαϊκών  ότι  η  μεταμφίεση  ή  η  εγκατάλειψη  της  ιστορικής  μας  γραφής   αχρηστεύει  ένα  από  τα  θεμελιακά  στοιχεία  του  πολιτισμού  μας  και  δηλώνει  άγνοια  της  σχέσης  αλφαβήτου  και  γλώσσας,  η  γλωσσολόγος  Φραγκουδάκη  τονίζει  ότι  « γλώσσα  και  αλφάβητο  δεν  ισούνται »  αφού  «  η  γλώσσα  είναι  πριν  απ’ όλα  λόγος  και  η  γραφή  είναι  το  υποκατάστατό  του ».  Και  αν  οι  νέοι  διαλέγουν  να  επικοινωνούν  μεταξύ  τους  με  τα  greeklish,  αυτό  δε  σημαίνει,  όπως  πολλοί  φοβούνται,  ότι  η  υβριδική  αυτή  γραφή  τείνει  να  υιοθετηθεί  ως  εναλλακτική  γραφή  και  να  απειλήσει  κατά  συνέπεια  την  ελληνική  γραφή.  « Δεν  είναι  παρά  ένα  από  τα  γλωσσάρια  που  χρησιμοποιούν  οι  νέοι  μεταξύ  τους »  λέει  η  Άννα  Φραγκουδάκη.  «  Ποτέ  δε  θα  γράψουν  έτσι  ένα  επίσημο  κείμενο,  ποτέ  δε  θα  τα  χρησιμοποιήσουν  για  να  απευθυνθούν  σε  τρίτους ».

ΧΡΗΜΑ  -  ΠΛΟΥΤΟΣ  -  ΕΥΤΥΧΙΑ

Χρήμα  ( πρακτικά )   είναι   το  οικονομικό  αγαθό  που  χρησιμοποιείται  για  την  αγορά  και  πώληση  άλλων  αγαθών  και  υπηρεσιών  και  λειτουργεί  ως  μέτρο  της  αξίας  τους   ενώ  ( θεωρητικά )  είναι  το  σύμβολο  της  υλικής  δύναμης  και  απόλαυσης.

Πλούτος  είναι  το  σύνολο  των  υλικών  αντικειμένων  ( χρήμα,  κινητά  και  ακίνητα  αγαθά,  οικονομικοί  πόροι )  που  έχουν  οικονομική  αξία,  συνιστούν  δηλαδή  οικονομικά  αγαθά.

Ευτυχία  είναι  η  ψυχική  κατάσταση  βαθιάς  και  διαρκούς  ικανοποίησης,  που  δημιουργείται  από  την  εκπλήρωση  των  ψυχικών  και  υλικών  αναγκών  και  επιθυμιών.

ΘΕΤΙΚΕΣ  ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ  ΤΟΥ  ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Σε  ατομικό  επίπεδο,   αναβαθμίζει   α)  τον  οικονομικό  τομέα,  αφού  βελτιώνει  την  οικονομική  κατάσταση,  εξασφαλίζει  καλύτερη  ποιότητα  ζωής  ( διατροφή,  στέγη,  υγεία,  καταναλωτικά  αγαθά ),  επιτρέπει  την  επαγγελματική  εξέλιξη  με  οικονομικές  δραστηριότητες  και  πρωτοβουλίες,  συμβάλλει  στην  επικράτηση  σε  συνθήκες  ανταγωνισμού,    β)  τον  ψυχικό  τομέα,  αφού  ηρεμεί  ψυχικά  το  άτομο,    δημιουργεί  το  αίσθημα  της  αυτοπεποίθησης ,  της  ασφάλειας  και  της  αισιοδοξίας  και  ταυτόχρονα  εξασφαλίζει  επαρκή   ελεύθερο  χρόνο  και  την  ποιοτική  αξιοποίησή  του  ( ψυχαγωγία  μέσα  από  το  δίαυλο  της  τέχνης  και  του  πνεύματος,  ταξίδια,  ενασχόληση  με  κλίσεις  και  δεξιότητες,  ξεκούραση ),    γ)  τον   πνευματικό  τομέα,  αφού  δίνει  τη  δυνατότητα  για  καλύτερη  μόρφωση  και  πνευματική  καλλιέργεια  διευρύνοντας   τους  πνευματικούς  του  ορίζοντες  και  μυώντας  τον   στον  κόσμο  των  αξιών  και  ιδανικών,  δ)  τον  ηθικό  τομέα,  αφού  η  απομάκρυνσή  του  από  την  αλλοτρίωση  και  την  παθογενή  κοινωνική  συμπεριφορά   τον  καθιστά  ολοκληρωμένο  και  άρτιο,    ε)  τον  κοινωνικό  τομέα,  αφού  καταξιώνει  το  άτομο  στους  άλλους,  το  κοινωνικοποιεί  με  τη  δυνατότητα  που  του  παρέχει  να  συμμετέχει  στα  κοινά  και  να  δραστηριοποιείται  οικονομικά,  ευνοεί  την  άμιλλα  και  τη  δημιουργική  συνεργασία  και  αφήνει  περιθώρια  για  φιλανθρωπική  δράση,   στ)  τον  πολιτικό  τομέα,  αφού  η  οικονομική  αυτάρκεια   εξασφαλίζει  την  ανεξαρτησία  και  την  απομάκρυνση  από  καθοδήγηση  και  ελέγχους.                                                                                                  Σε  κοινωνικό  επίπεδο,  αναλογικά  ωφελεί  α)  τον  οικονομικό  τομέα,  αφού  αναπτύσσει  το  εμπόριο  και   τη  βιομηχανία,  περιορίζει   την  ανεργία  και  εξασφαλίζει  τη  συλλογική  πρόοδο  και  ανάπτυξη,  β)  τον  κοινωνικό  τομέα,  αφού  περιορίζει  τη  φτώχεια  και  βελτιώνει  το  βιοτικό  επίπεδο  των  πολιτών,  ελαχιστοποιεί  τις  κοινωνικές  ανισότητες  και  οδηγεί  σε  δικαιότερη  οικονομική  πολιτική  και  επομένως  σε  αρμονική  κοινωνική  συνύπαρξη,  γ)  τον  πολιτικό  τομέα,  αφού  η  οικονομική  αυτάρκεια  και  η  συμμετοχή  των  πολιτών  οδηγούν  στην  υγιή  πολιτική  συνείδηση  και  τελικά  στη  δημοκρατία.  Η  αξιοπρέπεια  και  η  ελευθερία  στην  πολιτική  σκέψη  και  πράξη  απομακρύνουν  εξωτερικές  παρεμβάσεις  και  άλλες  εξαρτήσεις,  δ)  τον  πνευματικό – πολιτιστικό   τομέα,  αφού  η  αποδέσμευση  από  κάθε  είδους  δουλείες  διαμορφώνει  επιλογές  με  κριτήρια  τον  ιδεολογικό  προσανατολισμό  και  τις  ηθικές  αξίες  που  κυριαρχούν  στην  κοινωνία  με  αποτέλεσμα  την  πνευματική  και  πολιτιστική  στερέωση  του  έθνους.

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ  ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ  ΤΟΥ  ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Σε  ατομικό  επίπεδο,  όταν  το  χρήμα  αναδεικνύεται    υπέρτατη  αξία  και  η  απόκτησή  του  καθίσταται  σκοπός  ζωής,  ο  άνθρωπος  δοκιμάζεται  από  ολέθριες  συνέπειες  α)  στον  οικονομικό  τομέα,  αφού  είτε  παρασύρεται  στη  σπατάλη  και  τη  χλιδή  με  αποτέλεσμα  την  οικονομική  απραξία  και  την  επακόλουθη  φτώχεια  είτε  στη  φιλαργυρία  με  αποτέλεσμα  την  υποβάθμιση  της  ποιότητας  ζωής  του,                β)  στον  πνευματικό  τομέα,  αφού  συγχέεται  το  « έχειν »  με  το  « είναι »  με  αποτέλεσμα  την  υποτίμηση  της  αξίας  της  πνευματικής  καλλιέργειας  και  την  υπεροχή  της  χρησιμοθηρικής  αντίληψης  για  τη  γνώση,   γ)  στον  επαγγελματικό  τομέα,  αφού  παραγκωνίζονται  οι  ιδαίτερες  κλίσεις  και  οι  δυνατότητες  του  ανθρώπου  με  στόχο  η  εργασία  να  αποτελέσει  πηγή  κέρδους  και  όχι  πηγή  χαράς  ,  ικανοποίησης  και  προσωπικής  δημιουργίας.  Έτσι,  το  άτομο  αποστασιοποιείται  ψυχικά  από  το  αντικείμενο  εργασίας  του  και  δεν  εισπράττει  τα  θετικά  συναισθήματα  που  ενισχύουν  τη  δημιουργικότητα,     δ)  στον  ψυχολογικό  τομέα,  αφού  αφ ’ενός  επιτείνεται  το  άγχος  και  η  ανασφάλεια  του  ατόμου  λόγω  της  υπερεργασίας  του  σε  ένα  άκρως  ανταγωνιστικό  περιβάλλον  και  αφ’ ετέρου  - αν  επιτευχθεί  ο  επιθυμητός  πλούτος – αναπτύσσονται  η  υπεροψία,  η  αλλαζονεία  και  η  έπαρση  με  αποτέλεσμα  την  αλλοτρίωση  της  ανθρώπινης  ψυχής  και  την  ψυχολογική  εξάρτησή  της  από  το  χρήμα ( φιλοχρηματία,  πλεονεξία ).  Τελικά,  η  εσωτερική  ανελευθερία  οδηγεί  στη  δυστυχία,   ε)  στον  ηθικό  τομέα,  αφού  η  πραγματοποίηση  των  υλικών  στόχων  πολλές  φορές   προυποθέτει είτε  αδιαφορία  για  τα  δεινά  που  πλήττουν  τον  κόσμο  είτε   αναστολή  των  ηθικών  αρχών,   παραβατική  συμπεριφορά  και  έλλειμμα  ανθρωπιάς  και  αλτρουισμού  με  αποτέλεσμα  τη  δολιότητα,  την  εξαπάτηση  και  την  εμπορευματοποίηση  των  ανθρώπινων  σχέσεων,  στ)  στον  κοινωνικό  τομέα,  αφού  κυριαρχούν  οι  αλλοτριωμένες  ανθρώπινες  σχέσεις  που  βασίζονται  σε  ωφελιμιστικά  κριτήρια  ( άκρατο  ατομικισμό  και  υστεροβουλία )  με  αποτέλεσμα  την  απαξίωση  της  ανθρώπινης  ύπαρξης  και  τη  χρησιμοποίησή  της  ως  μέσο  εκπλήρωσης  οικονομικών  επιδιώξεων.  Σε  ακραίες  περιστάσεις,  η  βία  και  η  εγκληματικότητα  αποτελούν  ανεκτή  συμπεριφορά,  εάν  χρησιμεύουν  στην  επίτευξη  του  επιθυμητού  στόχου   ζ)  στον  πολιτικό/ ιδεολογικό  τομέα,  αφού  η  διαρκής  και  μονοδιάστατη  επιδίωξη  του  ατόμου  να  βελτιώσει  την  οικονομική  του  κατάσταση  το  αποστασιοποιεί  από  την  πίστη  του  σε  υψηλές  αξίες  και  ιδανικά,  το  απομακρύνει  από  πολιτικές  και  ιδεολογικές  αναζητήσεις  και  βοηθά  στην  ανάπτυξη  ενός  υπέρμετρου  ατομικισμού  που  εκμηδενίζει  τη  διάθεσή  του  να  συμμετέχει  συλλογικά  στην  πολιτική  ζωή  του  τόπου  του  και  αμβλύνει  την  αγωνιστικότητά  του.           Σε  κοινωνικό  επίπεδο,  πλήττονται  όλοι  οι  τομείς ( οικονομικός,  κοινωνικός,  πολιτικός ,  πνευματικός )  αφού  α)  εμποδίζεται  η  κοινωνική  πρόοδος  και  η  δημιουργία   σε  κοινωνικό  επίπεδο,  β)   επικρατεί  η  κοινωνική  αδικία  και  οι  εσωτερικές  αντιπαλότητες  και  ταραχές  με  αποτέλεσμα  να   εμφανίζονται  φαινόμενα  ρατσισμού  και  εκμετάλλευσης  των  αδυνάτων   και    ταυτόχρονα   να    αυξάνουν  τα  φαινόμενα  κοινωνικής  παθογένειας ,   γ)   εμπορευματοποιούνται  οι  αξίες  και  τα  κοινωνικά  αγαθά  με  αποτέλεσμα     να   πλήττονται  ευαίσθητοι  χώροι,  όπως  της  τέχνης,  του  πνεύματος  και  του  αθλητισμού,   να  αλλοιώνεται  ο  χαρακτήρας  τους,  να  στρεβλώνεται  η  λειτουργία  τους  και  να  εκφυλίζονται  οι  πραγματικοί  τους  στόχοι,   δ)  πλήττεται  η  δημοκρατία   και  έτσι  το  άτομο  δεν  ενδιαφέρεται   για  το  κοινό  καλό  ούτε  προσπαθεί  γι’ αυτό  ε)  τα  οικονομικά  αδύναμα  κράτη  ελέγχονται  από   οικονομικά   εξουσιαστικά  κέντρα  με  κίνδυνο  το  ξέσπασμα  πολέμων  για  εξυπηρέτηση  οικονομικών  στόχων

Η  ΣΩΣΤΗ  ΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  ΑΝΘΡΩΠΟΥ  ΑΠΕΝΑΝΤΙ  ΣΤΟ  ΧΡΗΜΑ

Για  να  παρακάμψει  ο  άνθρωπος  τις  αρνητικές  επιδράσεις  του  χρήματος  στη  ζωή  του  θα  πρέπει  να  ενσωματώσει  στις  αξίες  του  την  πνευματική  καλλιέργεια  και  γνώση  με  κατεύθυνση  ανθρωπιστική.  Θα  πρέπει,  δηλαδή,  να  ιεραρχήσει  σωστά  τις  ανάγκες  και  επιθυμίες  του,  ώστε  να  επιτυγχάνει  την  ευτυχία  και  όχι  απλά  την  ευπορία.  Συγκεκριμένα,  θα  πρέπει  η  κάθε  επιλογή  του  να  απομακρυνθεί  από  την  ιδιοτέλεια,  τον  υλισμό  και  τον  καταναλωτισμό  και  να  συμπορευθεί  με  το  πνεύμα  του  ανθρωπισμού  και  του  αλτρουισμού  που  βασίζεται  σε  ηθικές  και  κοινωνικές  αξίες ( αγάπη,  δικαιοσύνη,  ισότητα ,  σύνεση).    Έτσι,  το  χρήμα  θα  αποτελέσει  το  μέσο  για  καλύτερη  ποιότητα  ζωής   του  ανθρώπου   και  όχι  αυτοσκοπό. Ο  ίδιος  θα  αναχθεί  σε  αξία  και  δε  θα  αποτελεί   υποχείριο   του  χρήματος.  Άρα,  θα  αξιολογεί  τους  συνανθρώπους  του   με  κριτήριο  την  ολοκλήρωση  της  προσωπικότητάς  τους  και  όχι  την  οικονομική  τους  δύναμη.  Και  ταυτόχρονα,  θα  χρησιμοποιεί  το  χρήμα  ως  μέσο  για  την  εκδήλωση  των  συναισθημάτων  του  και  όχι  ως  μέσο  εξόντωσης  των  αδυνάτων.

Ιδιαίτερα  σημαντική  είναι  η  καλή  σχέση  των  νέων  με  το  χρήμα,   αφού  με  αυτόν  τον  τρόπο  οι  νέοι  ατενίζουν  με  αισιοδοξία  το  μέλλον.  Απαλλαγμένοι  από  προβλήματα  επιβίωσης,  στρέφονται  σε  καλύτερες  και  ολοκληρωμένες  σπουδές,  επιλέγουν  γνήσιες  μορφές  ψυχαγωγίας,  και  επενδύουν  στις  κοινωνικές  αρετές  της  ανθρωπιάς,  της  δικαιοσύνης  και  της  ισότητας.  Αναπτύσσουν,  έτσι,  αυτοπεποίθηση  και  θετικά  συναισθήματα  που  προοιωνίζουν  βελτίωση  σε  όλους  τους  τομείς  και  για  όλους  τους  ανθρώπους.

ΓΛΩΣΣΑ   ΚΑΙ    ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Γλώσσα  είναι  ο  συμβατός  κώδικας  επικοινωνίας,  που  αποτελείται  από  σύνολο  σημείων  που  στηρίζονται  σε  αρχές  και  κανόνες  και  χρησιμοποιείται  από  τα  μέλη  μιας  γλωσσικής  κοινότητας,  ώστε  να  επικοινωνήσουν  μεταξύ  τους.

Πολιτισμός  είναι  το  σύνολο  των  υλικών,  πνευματικών,  τεχνικών  επιτευγμάτων  και  επιδόσεων  καθώς  και  των  αξιών,  που  είναι  αποτέλεσμα  των  δημιουργικών  δυνάμεων  και  των  ικανοτήτων  του  ανθρώπου  και  που  εκφράζεται  ιστορικά  στους  τύπους  και  στις  μορφές  οργάνωσης  και  δράσης  της  κοινωνίας.

Οι  δύο  έννοιες  συνυφαίνονται  και  αλληλεπιδρούν   α)  στον  πνευματικό  τομέα,  αφού  λέξεις  και  σκέψεις  αποτελούν  τις  δύο  όψεις  του   νομίσματος  της  επικοινωνίας  των  ανθρώπων,  αφού   ο  λεξιλογικός  πλούτος  αντικατοπτρίζει  την  πολυσύνθετη  σκέψη,  το  φιλοσοφικό  στοχασμό,  το  ευρύ  πολιτισμικό  πεδίο  που  με  τη  σειρά  τους  καλλιεργούν  την  εκφραστική  ικανότητα,  το  σύνθετο  λόγο  και  διευρύνουν  το  λεξιλογικό  πλούτο,  αφού  το  καλλιτεχνικό  δημιούργημα  προκύπτει  από  διαλογισμό  και  προβληματισμό  του  καλλιτέχνη  αλλά  και  εκφράζεται  ή  προσεγγίζεται  με  λέξεις,  αφού  η  γλώσσα  και  η  σκέψη  ενός  λαού  αποτυπώνεται  με  σαφήνεια  σε  κάθε  μορφή  λαϊκού  πολιτισμού,  αφού  οι  ξένες  επιρροές  που  υφίσταται  ο  λαός  -είτε  ως  μίμηση  είτε  ως  αφομοίωση-  είναι  εμφανείς  στο  λεξιλόγιό  του,  αφού  ο  τεχνικός  πολιτισμός  επανατροφοδοτεί  τη  γλώσσα  με  νέους  επιστημονικούς  και  τεχνικούς  όρους .   β)  στον  ηθικό  τομέα ,  αφού  η  ποιότητα  και  το  επίπεδο  των  ανθρώπινων  σχέσεων  και  της  ανθρώπινης  επικοινωνίας  διαμορφώνουν  τις  αξίες  και  τα  ιδανικά  μιας  κοινωνίας,  και  αυτά  με  τη  σειρά  τους  προσδιορίζουν  την  ποιότητα  της   ζωής   των  ανθρώπων,  δηλαδή   τον  πολιτισμό  τους.   γ)  στον  ψυχολογικό  τομέα,  αφού  οι  εξωτερικοί  παράγοντες ( φύση,  κλιματολογικές  συνθήκες,  πολιτικό,  κοινωνικό,  οικονομικό  περιβάλλον )  διαμορφώνουν  τα  χαρακτηριστικά  ενός  ανθρώπου  ή  ενός  λαού,  δηλαδή  επηρεάζουν  τον  ψυχισμό  του  και  αυτό  εκφράζεται  με  τη  γλώσσα  που    αυτός   χρησιμοποιεί  ( αναλυτική,  λακωνική  ή  ρητορική ).   δ)  στον  κοινωνικό  τομέα,  αφού  η  ποιότητα  των  κοινωνικών  σχέσεων  ( τυπικές,  επαγγελματικές,  φιλικές…)  διαφαίνεται   στο  καθημερινό  λεξιλόγιο  των  ανθρώπων  και  αποκαλύπτει  την  απλή  ή  σύνθετη  δομή   της  κοινωνίας  καθώς  και  το  είδος  των  σχέσεων  ( οικονομικές,  πολιτικές,  σχέσεις  κατακτητή – κατακτημένου  )  που  αυτή  είχε  ή  έχει  με  άλλους  λαούς   ε)  στον  πολιτικό  τομέα ,  αφού  το  λεξιλόγιο  αποκαλύπτει  αλλά  και  διαμορφώνει  το  είδος  του  πολιτεύματος ( λεξιλόγιο  πλούσιο  σε  ιδεολογία,  σε  πολιτικές  αξίες,  σε  επιχειρήματα  παραπέμπει  σε    δημοκρατικά  πολιτεύματα  λαών  με  πλούσια  πολιτική  δράση  και  με  ελευθερία  και  πολυμορφία  σκέψης  και  άποψης )

ΟΙ  ΓΛΩΣΣΕΣ  ΣΤΗΝ  Ε. Ε.  ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ  ΣΕ  ΙΣΧΥΡΕΣ  ΚΑΙ  ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Ισχυρές  χαρακτηρίζονται   οι  γλώσσες  εργασίας  των  θεσμικών  οργάνων  της  Ε.Ε. (αγγλική,  γαλλική,  γερμανική ).  Ασθενείς  χαρακτηρίζονται  όλες  οι  υπόλοιπες  γλώσσες  ,  είτε  επειδή  έχουν  μικρό  αριθμό  ομιλητών,  είτε  επειδή  έχουν  μειωμένη  ζήτηση  εκμάθησης  και  χρήσης  από  τους   υπόλοιπους  Ευρωπαίους.    Μέσα  σε  ένα  κράτος,  ισχυρή  θεωρείται  η  γλώσσα  που  μιλιέται  από  το  μεγαλύτερο  μέρος  των  πολιτών,  ενώ  ασθενείς  όσες  μιλιούνται  από  μειονότητες.

ΟΙ  ΙΣΧΥΡΕΣ  ΓΛΩΣΣΕΣ  ΠΛΕΟΝΕΚΤΟΥΝ  ΕΝΑΝΤΙ  ΤΩΝ  ΑΣΘΕΝΩΝ

Οι  ισχυρές  γλώσσες  ανήκουν  σε  ισχυρές  χώρες,  οι  οποίες   α)  επιβάλλουν  μαζί  με  την  οικονομία  και  την  πολιτική  τους  και  τη  γλώσσα  τους, δηλαδή,  και  τον  πολιτισμό  τους,   β)  ελέγχουν  την  τεχνολογία  και  τα  μ.μ.ε.  και  έτσι  προβάλλουν  τις  θέσεις, την  τέχνη,  τον  πολιτισμό  τους,   γ)  έχουν  επιβάλλει  τη  γλώσσα  τους  σε  πολυάριθμα  ανθρώπινα  σύνολα  εξ’ αιτίας  της  προηγούμενης  αποικιακής  πολιτικής  τους,   δ)  επιβάλλουν  τη  γλώσσα  τους  ως  κυρίαρχο  όργανο    στη  διεθνή  διπλωματία  λόγω  της  πολιτικής  και  οικονομικής  τους  δύναμης,  ε)  παρουσιάζουν  τη  γλώσσα  τους  ως  εκφραστή  του  σύγχρονου  και  του  μοντέρνου.

ΟΙ   ΑΣΘΕΝΕΙΣ   ΓΛΩΣΣΕΣ   ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ  ΑΣΘΕΝΕΙΣ   ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ;

Ο  κίνδυνος   να  κινδυνεύουν  οι  ασθενείς  γλώσσες   είναι  σοβαρός,  αφού  ομιλούνται  από  περιορισμένο  αριθμό  ανθρώπων  και   έχουν  μικρή  παραγωγή  σε  όλους  τους  τομείς  του  πολιτισμού.  Εκφράζουν  τον  πολιτισμό  μικρών  χωρών  οι  λαοί  των  οποίων  νιώθουν  μειονεκτικά  απέναντι  στον  πολιτισμό  των  ισχυρών  χωρών -  ακόμη  κι  αν  ο  πολιτισμός  τους  υπερέχει  ποιοτικά -  ,   μιμούνται  άκριτα   τα  ξενόφερτα  πολιτισμικά  στοιχεία  και  αλλοτριώνονται  πολιτισμικά.   Και  τέλος,  συρρικνώνονται  ολοένα  και  περισσότερο,  αφού  ο  γλωσσικός  μοντερνισμός  επιβάλλει  την  αντικατάσταση  πολλών  λέξεων  από  ξενόφερτα  γλωσσικά  μορφώματα.

Για  να  περιοριστεί  αυτό  το  ενδεχόμενο  αποτελεί  αναγκαιότητα  α)  η  ενίσχυση  του  εθνικού  πολιτισμού  με  δραστηριότητες  πολιτιστικών  οργανώσεων,  τοπικών  συλλόγων  και  νέων  καλλιτεχνών  που  επιτρέπουν  τη  διατήρηση  της  εθνικής  συνείδησης,  αφού  η  διάσωση  της  γλώσσας  συνδέεται  άρρηκτα  με  τη  διαφύλαξη  της  πολιτιστικής  φυσιογνωμίας  και  τη  συντήρηση  της  ιστορικής  μνήμης             β)  η  παροχή  καλύτερης  γλωσσικής  εκπαίδευσης   γ)  η  σε  βάθος  γνώση  της  ιστορικής  κληρονομιάς   δ)  η  προστασία  της  γλώσσας  από  ξενικές  επιδράσεις  με  τη  σύσταση  ειδικών  επιστημονικών  ομάδων   ε)  η  προσαρμογή  στα  γλωσσικά  δεδομένα  κάθε  χώρας  των  σύγχρονων  επιστημονικών  και  τεχνολογικών  επιτευμάτων  .

ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ  ΛΟΓΟΣ    και    ΓΡΑΠΤΟΣ   ΛΟΓΟΣ

Ο   προφορικός  λόγος  παρουσιάζει  τα  παρακάτω  πλεονεκτήματα :                                                     α)  είναι  άμεσος  και  φυσικός  και  επικυρώνει  την  ικανότητα  του  ανθρώπου  να  χειριστεί  τη  γλώσσα,   β)  είναι  αυθόρμητος  και  ζωντανός  και  ικανοποιεί  τις  καθημερινές  ανάγκες  του  ανθρώπου,   γ)  είναι  αποτελεσματικός  επειδή  ενισχύεται  από  την  παραστατικότητα  ( εξωγλωσσικά  στοιχεία : χειρονομίες,  έκφραση  του  προσώπου,  βλέμμα,  διάθεση,  τόνος  της  φωνής  - παραγλωσσικά  στοιχεία : επιτονισμός,  παύσεις,  προφορά,  ένταση  φωνής ),   δ)  είναι  απλός,  αφού  χρησιμοποιεί  παρατακτική  ή  ασύνδετη  και  ενεργητική  σύνταξη,   ε)  είναι  σαφής,  γιατί  επιδέχεται  άμεσες  και  σχετικές  διευκρινήσεις,   στ)  είναι  αληθινός,  οικείος  και  ανυπόκριτος,   ζ)  είναι  προνόμιο  και  κτήμα  όλων – ακόμα  και  των  αναλφάβητων - ,   η)  είναι  αμφίδρομος  και    επιτρέπει  την  προσέγγιση  των  ανθρώπων,  την  ανάπτυξη  των  διαπροσωπικών  σχέσεων  και  τη  συγκρότηση  της  κοινωνικής  τους  ταυτότητας,   θ)  προυποθέτει  κρίση  και  προβληματισμό  και  οδηγεί  στη  γνώση  και  στην  αλήθεια,  δηλαδή  στην  πραγματική  σοφία,   ι)  προηγείται  του  γραπτού  λόγου  ιστορικά,  βιολογικά  και  ποσοτικά  και   ια)              εξελίσσεται,  αφού  εκφράζει  τις  ανθρώπινες  ανάγκες  και  αντιλήψεις

Παρουσιάζει,  όμως,  και  τα  παρακάτω  μειονεκτήματα :   α)  είναι  εφήμερος,  αφού  μένει  μόνο  όσο  συγκρατείται  από  το  ακουστικό  αισθητήριο,  τη  συνείδηση  ή  τη  μνήμη,   β)  είναι  απροσχεδίαστος  και  γι’ αυτό  συχνά  χαρακτηρίζεται  από  εκφραστική  προχειρότητα,  ελλειπτικότητα  και  ασυνταξίες  (  « γεμίσματα »,  παύσεις,  λέξεις  ασαφούς  σημασίας  ),    γ)  είναι  πιο  αναλυτικός  και  γι’ αυτό  λιγότερο  ακριβής,    δ)  είναι  μη  επεξεργασμένος  λεξιλογικά  και  άρα  δε  διασφαλίζει  την  ορθή  μεταφορά  και  πρόσληψη  του  μηνύματος

 Ο  γραπτός  λόγος  παρουσιάζει  τα  παρακάτω  πλεονεκτήματα :  α)  είναι  προσχεδιασμένος  και   άρα  επιμελημένος  ως  προς  τη  σύνταξη,  τη  διατύπωση  και  το  λεξιλόγιο,   β)  είναι  αυστηρός ,   λογικός   και  πρωτότυπος  στη  χρήση  της  γλώσσας,   γ)  είναι  πυκνός,  σαφής  σε  νοήματα   ή  αναλυτικός –εάν  χρειάζεται -και  επομένως  ακριβής,  αφού  επιλέγει  προσεκτικά  τις  κατάλληλες  λέξεις,   δ)  είναι  ποικίλος  ως  προς  τον  αριθμό  μεταβατικών  λέξεων,  υποτακτικών  συνδέσμων  και  σχημάτων  μακροπερίοδου    λόγου,  ώστε  να  προκαλέσει  το  ενδιαφέρον  των  αναγνωστών,     ε)  προτιμά   την  παθητική  σύνταξη  για  να  εμμείνει  στην  ενέργεια,   στ)  είναι  λόγος  που  υπερβαίνει  το  παρόν  και  τείνει  στη  γενίκευση    ζ)  είναι  ικανός  να  καταστήσει  αθάνατο  τον  προφορικό  λόγο ( παραδόσεις,  μύθοι,  θρύλοι…)

Παρουσιάζει,  όμως,  και  τα  παρακάτω  μειονεκτήματα :  α)  είναι  προνόμιο  των  καλλιεργημένων  ατόμων  και  των   αναπτυγμένων  κοινωνιών,  β)  είναι  σχεδόν  πάντα  απαρχαιωμένος,  αφού  αντιπροσωπεύει  παλαιότερες  γλωσσικές  μορφές  και  όχι  πρόσφατες  γλωσσικές  εξελίξεις,   γ)  είναι  τεχνητός  και  απόμακρος  από  την  καθημερινή  ζωή,  υποκριτικός  και  καθόλου  αυθόρμητος,  αφού  αποτελεί  χρονοβόρα  διαδικασία  που  προυποθέτει  λογική  διεργασία,  δ)  είναι  ατελής  για  την  απόδοση  της  ομιλίας,  αφού  αποδίδει  μόνο  τα  φωνήματα  και  εξαρτημένος,  αφού  είναι  μεταγενέστερος  του  προφορικού  λόγου,  ε)  δεν  ανατροφοδοτείται   από  τις  αντιδράσεις  του  κοινού.

ΣΥΜΒΟΛΗ  ΤΟΥ  ΛΟΓΟΥ  ΣΤΟΝ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Ο  προφορικός  λόγος   α)  αποτέλεσε  όργανο  επιβίωσης ( επικοινωνία  για  την  εξασφάλιση  της  τροφής )  και  συνοχής ( οργάνωση  για  την  αντιμετώπιση  φυσικών  κινδύνων  και  επίβουλων  εχθρών )  των  ανθρώπινων  κοινωνιών,   β)   εξασφάλισε  τον  ενιαίο  πολιτιστικό  χαρακτήρα  των  κοινωνιών  συντηρώντας  και  μεταδίδοντας  με  τεχνικές  απομνημόνευσης  την  παράδοση  στις  επόμενες  γενιές,   γ)  συνέβαλε  στην  αρμονική  λειτουργία  της  κάθε  κοινωνίας  με  τον  προσδιορισμό  των  δικαιωμάτων  και  των  υποχρεώσεων  κάθε  μέλους  της,   δ)  συνετέλεσε  στη  σύγχυση  του  παρελθόντος  με  το  παρόν,  της  ιστορίας  με  το  μύθο  και  του  ατόμου  με  την  ομάδα  στις  προϊστορικές  κοινωνίες.

Ο  γραπτός  λόγος   α)  αποθηκεύει  τις  γνώσεις  και  τις  κληροδοτεί  στους  μεταγενέστερους  με  την  τυπογραφία  και  τα  βιβλία,   β)  βοηθά  στην  εμπέδωση  των  γνώσεων  με  την  επανάληψη,   γ)  καθιστά  αυτόνομες  τις  υποκειμενικές  απόψεις  και  επιτρέπει  στην  κριτική  λειτουργία  να  ελέγξει  την  ακρίβειά  τους,    δ)  αναπτύσσει  τις  επιστήμες,  τα  γράμματα,  τις  τέχνες  και  γενικά  εξελίσσει  τον  πολιτισμό,   ε)  διευρύνει  τους  πνευματικούς  ορίζοντες  και  απελευθερώνει  από  προκαταλήψεις  και  δεισιδαιμονίες,   στ)  διασφαλίζει  τη  δικαιοσύνη  και  την  ελευθερία  και  ενισχύει  τη  δημοκρατία,  κοινοποιώντας  τους  νόμους  και  διαφυλάσσοντας  στη  μνήμη  κείμενα  καταστασιακού  χαρακτήρα  και  ταυτόχρονα  ιστορικής  σημασίας ( νόμους,  συνθήκες,  συντάγματα ),   ζ)  απαθανατίζει  το  γλωσσικό  μήνυμα  και  το  ανεξαρτητοποιεί  από  το  δημιουργό  του,   η)  διαχώρισε  την  ιστορική  από  την  προϊστορική  περίοδο,   θ)  περιόρισε  τη  δύναμη  του  ιερατείου,  κατά  την  αρχαιότητα,  αφού  μόνο  αυτό  κατείχε  και  διέδιδε  τη  γνώση

ΓΛΩΣΣΙΚΟ   ΖΗΤΗΜΑ

Ονομάζεται  το  πρόβλημα  και  η  διαμάχη  που  δημιουργήθηκε  στην  Ελλάδα  για  είκοσι  περίπου  αιώνες  από  τη  συνύπαρξη  δύο  γλωσσικών  τύπων,  της  καθαρεύουσας  και  της  δημοτικής.  Ξεκίνησε  το  146 μ.Χ.  με  τον  Διονύσιο  τον  Αλικαρνασσέα,  που  θέλησε  να  ξαναζωντανέψει  την  Αττική  διάλεκτο  ( αττικισμός )  και  έληξε  το  1976,  όταν  καθιερώθηκε  ως  επίσημη  γλώσσα  η  δημοτική.

                                                                             ΠΑΛΛΗ    ΧΑΡΑ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ