Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012


ΑΝΔΡΕΑΣ  ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ                                                                                                                                                                 Η  ΠΡΟΙΚΑ
Γεννήθηκε  το  1811  στο  Ληξούρι  της  Κεφαλονιάς.  Σπούδασε  στο  Αργοστόλι,  στην  Ιόνιο  Ακαδημία  της  Κέρκυρας  (όπου  γνωρίστηκε  με  τον  Κάλβο  και  το  Σολωμό),  στο  Παρίσι  στην  Πίζα  της  Ιταλίας.  Άσκησε  στην  πατρίδα  του  το  δικηγορικό  επάγγελμα ,  δίδαξε  νέα  ελληνικά  και  ιταλικά  στο  Λονδίνο,  εξέδωσε  το  περιοδικό  «Λύχνος»  και  έτυχε  λαμπρής  υποδοχής  από  τους  φιλολογικούς  κύκλους  της  Αθήνας.  Αφορίστηκε   από  την  Εκκλησία  για  το  έργο  του  «Τα  μυστήρια  της  Κεφαλονιάς».                                                                                    Ο  Λασκαράτος  δεν  ήταν  φύση  ποιητική.  Το  χαρακτηριστικότερο  από  τα  έργα  του  είναι  το  πεζό  «Τα  μυστήρια  της  Κεφαλονιάς»  με  υπότιτλο  «σκέψεις  απάνου  στην  οικογένεια,  στη  θρησκεία  και  στην  πολιτική  εις  την  Κεφαλονιά»,   πρόθεση  ηθική  και  διδακτική  και  διάθεση  σατιρική,  ώστε  να  πετύχει  «το  σιάσιμο  μιας  σφαλερής  ιδέας  οπού  ως  τώρα  εβασίλεψε  και  βασιλεύει  στην  κοινωνία  μας».                                                    Το  απόσπασμα  του  σχολικού  βιβλίου  μάλιστα  τονίζει  την  ανθρωπιστική  του  φύση  και  τον  οραματισμό  του  για  την  ισοτιμία  της  γυναίκας  και  την  ένταξή  της  σε  μία  κοινωνία  δικαίου  και  όχι  προκαταλήψεων.                                                                                         Οι  αντιδράσεις   από  τη  σάτιρα  των  θρησκευτικών  προλήψεων  ήταν  θυελλώδεις  κυρίως  από  την  πλευρά  του  κλήρου  και  έφτασαν  μέχρι  τον  αφορισμό  του.  Άλλα  έργα  του  ήταν  το  σατιρικό  κείμενο  «Ιδού  ο  άνθρωπος»  και  η  αυτοβιογραφία  του.
ΘΕΜΑ :  Ο  θεσμός  της  προίκας  και  οι  συνέπειές  του  στη  ζωή  των  γυναικών.
ΔΟΜΗ α’ ενότητα = («Τίποτες  πουλιό…τες  θυγατέρες  τους») : Η  ύπαρξη  προίκας  αποτελεί  αναγκαία  προϋπόθεση  για  το  γάμο».                                                                            β’ ενότητα = («Έτσι  ο  γονής…η  απανθρωπία  των  γονέων») : Η  γυναίκα  στερείται  την  πραγματική  ζωή  στο  σπίτι  του  πατέρα  και  του  συζύγου.                                                                                          γ’ ενότητα =  («Ναι,  ήθελε  μου  πούνε…αιτία  της  τυραννίας!...») : Η  θέση  του  συγγραφέα  για  τη  διαπαιδαγώγηση  των  κοριτσιών.                                                                                                δ’ ενότητα = («Εγώ  πιστεύω…παρά  το  προικιό  τους…») : Η  πρόταση  του  συγγραφέα.
ΤΕΧΝΙΚΗ :  Χρησιμοποιείται  α)  ο  δοκιμιακός  λόγος  με  αποδεικτικό  στόχο ( παρουσίαση  του  προβλήματος,  των  αιτιών  του,  των  συνεπειών  του,  της   προτεινόμενης   λύσης,  του  συμπεράσματος ),  β)  η  εναλλαγή  των  αφηγηματικών  τρόπων ( αφήγησης,  περιγραφής,  διαλόγου )  και  γ)  η  εναλλαγή  ρηματικών  προσώπων ( α’ ενικό/ πληθυντικό,  γ’ ενικό/ πληθυντικό ).
ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ  ΜΕΣΑ :  Είναι  λιγοστά : α) ρητορικές  ερωτήσεις  και  β)  μία  παρομοίωση.              Ιδιαίτερη  θέση  έχει  η  χρήση  σκληρών  λέξεων,  σημείων  στίξης  και  του  παραλληλισμού,  που  αποκαλύπτει  συναισθήματα  αγανάκτησης  και  διάθεση  ειρωνείας.
ΓΛΩΣΣΑ :  Στην  αρχή  επίσημη,  έπειτα,  όμως,  δημοτική  εμπλουτισμένη  με  πολλούς  τοπικούς  ιδιωματισμούς.
ΥΦΟΣ :  Απλό ( δημοτική  γλώσσα  και  μικροπερίοδος  λόγος ),    λιτό ( απουσία  πολλών  εκφραστικών  μέσων ),     άμεσο ( εναλλαγή  διαλόγου,  αφήγησης,  περιγραφής  και  προσώπων )  και  οικείο ( α’ πληθυντικό  πρόσωπο ).

1 σχόλιο:

  1. Μπορείτε παρακαλώ να αναφέρεται και τα σημεία στο κείμενο όπου φανερώνουν την χρήση των τεχνικών και των μέσων αυτών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή