ΙΣΟΤΗΤΑ  ΤΩΝ  ΔΥΟ  ΦΥΛΩΝ

Είναι  η  κοινωνική  και  πολιτική  εξίσωση  της  γυναίκας  με  τον  άνδρα,  η  πλήρης  χειραφέτησή  της.

Αίτια  που  προκαλούν  την  υποτίμηση  της  γυναίκας  είναι  α)  τα  στερεότυπα  και  οι  προκαταλήψεις  που  μεταδίδονται  από  γενιά  σε  γενιά (από  άνδρες  και  γυναίκες)  σχετικά  με  την  κατωτερότητα  των  γυναικών  σε  σωματικό,  πνευματικό,  συναισθηματικό  - ψυχολογικό  επίπεδο,     β)  η  εκπαίδευση,  όταν  δε  διαπλάθει  συνειδήσεις  σύμφωνα  με  ανθρωπιστικές  αρχές  και  αξίες  που  εμπνέουν  σεβασμό  σε  κάθε  ύπαρξη,  όταν   δεν  καλλιεργεί  την  οξύνοια  και  την  κριτική  ικανότητα  των  νέων  ανθρώπων  αλλά  αντίθετα  αποσιωπά  ή  υποβαθμίζει  τον  πραγματικό  ρόλο  της  γυναίκας,    γ)  τα  Μ.Μ.Ε.,  όταν  παρουσιάζουν  τη γυναίκα  να  υστερεί  έναντι  του άνδρα ,  προβάλλουν  την  τυχόν  αδυναμία  της  και  ανεπάρκειά  της   και    παράλληλα  της  αποδίδουν  το  ρόλο  άσκησης  γοητείας  προς  τον  άνδρα,  δ)  ο  σύγχρονος  τρόπος  ζωής,  που  επιβαρύνει  τη  γυναίκα  και  με  τους  παραδοσιακούς   ( σύζυγος,  μητέρα,  νοικοκυρά ) και  με  τους  σύγχρονους  ρόλους ( εργαζόμενη,  ενεργό  κοινωνικό  και  πολιτικό  μέλος  του  τόπου  της ).

Τα  αποτελέσματα  αυτής  της  υποτίμησης   είναι  ορατά  αρχικά  στη  ζωή  των  γυναικών   ( επιφορτίζεται  με  τους  παραδοσιακούς  ρόλους  στην  οικογένεια,  περιορίζεται  ο  ελεύθερος  χρόνος  που  διαθέτει,  αντιμετωπίζει  συνειδησιακά  διλήμματα  από  την  έλλειψη  χρόνου,   στο  χώρο  της  εργασίας  βρίσκεται  συχνά  αντιμέτωπη  με  τα  προβλήματα  της  αυθαίρετης  απόλυσης  και  ανεργίας  και  της  οικονομικής  ή  άλλης  εκμετάλλευσης,  απομακρύνεται  αρκετές  φορές  από  τις   κοινωνικές  και  κυρίως  τις  πολιτικές  δραστηριότητες   και   τελικά  βιώνει  συμπτώματα  χαμηλής  αυτοπεποίθησης  και  περιθωριοποιείται  κοινωνικά ),    των  ανδρών  έπειτα ( αναλαμβάνουν  πολλαπλές  υποχρεώσεις,  που  οδηγούν  σε  άγχος  και  αγωνιώδη  προσπάθεια  ώστε  να  ανταποκριθούν  στο  ρόλο  τους,  αναπτύσσουν  εγωισμούς  και  συμπλέγματα  ανωτερότητας  προς  το  γυναικείο  φύλο ) αλλά  και  ολόκληρης  της  κοινωνίας ( αφού  οδηγείται  σε  δυσαρμονικές  σχέσεις  μεταξύ  των  δύο  φύλων,  πλήττεται  ο  θεσμός  της  οικογένειας  και  αναγεννιέται  ο  αυταρχισμός  και  οι  κοινωνικές  αδικίες ).    

Τα  επιτεύγματα  του  γυναικείου  κινήματος  οδήγησαν  στη  δυνητικά   ισότιμη  εκπαίδευση  της  γυναίκας  με  τον  άνδρα,  την  κατάργηση  του  διαχωρισμού  σε  ανδρικά  και  γυναικεία  επαγγέλματα,  την  καθιέρωση  ίσης  αμοιβής  άνδρα  και  γυναίκας  για  ίση  προσφορά  εργασίας,  την  κατάκτηση  του  δικαιώματος  του  εκλέγειν  και  του  εκλέγεσθαι,  την  αναθεώρηση  του  οικογενειακού  δικαίου,  την  άρση  του  περιορισμού  του  ζωτικού  χώρου  της  γυναίκας  και  τη  συμμετοχή  της  στα  δημόσια  πράγματα.

Προϋποθέσεις  για  την  πραγματική  ισότητα  αποτελούν  το  πνεύμα  ισοτιμίας  των  δύο  φύλων  σε  δικαιώματα  και  υποχρεώσεις,  η  αλληλοβοήθεια  και  η  αλληλοσυμπλήρωση  στους  ρόλους  που  έχει  αναλάβει  ο  καθένας  στα  πλαίσια  συνεργασίας  και  αμοιβαιότητας,  ο  αυτοσεβασμός  και  ο  αλληλοσεβασμός,  η  ανθρωπιστική  παιδεία  που  ισχυροποιεί  το  σεβασμό  προς  τον  άνθρωπο,  η  σωστή  αγωγή  και  διαπαιδαγώγηση  στα  πλαίσια  της  οικογένειας  και  του  σχολείου  αλλά  και  της  ευρύτερης  πολιτιστικής  κοινότητας   με  στόχο  την  όξυνση  της  κριτικής  ικανότητας  και  την  απαλλαγή  από  προκαταλήψεις  και  στερεότυπα,  η  νομοθετική  κατοχύρωση  των  δικαιωμάτων  της  γυναίκας  σε  θέματα  οικογενειακού  και  εργασιακού  δικαίου  και  η  εφαρμογή  τους  από  την  Πολιτεία   και  κυρίως  η  ίδια  η  γυναίκα,  που  με  την  υπευθυνότητα  και  την  πολύπλευρη  δραστηριότητά  της  θα  καταξιώσει  την  προσωπικότητά  της  και  θα  αποσπάσει  το  σεβασμό  από  ολόκληρη  την  κοινωνία.

Η  εργασία  αποτελεί  μέσο  ανεξαρτησίας  και  απελευθέρωσης  της  γυναίκας,  αφού  ως  εργαζόμενη  δημιουργεί,  αισθάνεται  τη  χαρά  της  δημιουργίας,  απελευθερώνει    τους  πνευματικούς  της  ορίζοντες  και  τα  ενδιαφέροντά  της,  κοινωνικοποιείται  και  αξιώνει  την   ισότιμη  παρουσία  της   στην   κοινωνία.  Επιπλέον,  αποκτά  οικονομική  ανεξαρτησία  και   ταυτόχρονα  τη  δυνατότητα   υποστήριξης   των  επιλογών   της.  Διευρύνοντας  το  πεδίο  δράσης  της   ενισχύει  την  οικογένειά  της  και   προσφέρει  στο  κοινωνικό  σύνολο  με  την  εργασία,  τις  πολιτιστικές,  πολιτικές  και  συνδικαλιστικές  της  δραστηριότητες.

Προβλήματα  της  σύγχρονης  γυναίκας  α)  στις  υπανάπτυκτες  χώρες  της  Κίνας  και  της  Αφρικής  είναι  οι  εξαθλιωμένες  συνθήκες  ζωής  (πείνα,  φτώχεια),  η  αντιμετώπισή  της  ως  «πράγμα»  στις  σχέσεις  της  με  τους  συνανθρώπους  της  και  με  την  επίσημη  πολιτεία  αφού  αποκλείεται  από  τη   μόρφωση,  την  πολιτική  ζωή  και  δραστηριότητα  και  τη  νομική  προστασία.   β)  στις  αναπτυγμένες  χώρες  της  πολιτισμένης  Δύσης  είναι  η  σύγχυση  για  τους   ρόλους  που  πρέπει  να  έχει  μέσα  στην  οικογένεια  και  την  κοινωνία -  που  πολλές  φορές  είναι  αντιφατικοί  -  και  οι  υπερβολικές  απαιτήσεις  που  προβάλλει  το  κοινωνικό  σύστημα  και  σημαντικοί  κοινωνικοί  θεσμοί  από  αυτήν.  Συγκεκριμένα,  επιβαρύνεται   από  τις  οικιακές  υποχρεώσεις,  αντιμετωπίζει  εντονότερα  το  πρόβλημα  της  ανεργίας  ή  στερεότυπα  και  προκαταλήψεις  από  άνδρες  και  γυναίκες  σχετικά  με    το  επάγγελμα  που  θα  επιλέξει,   την  αξία  της  προσφοράς  της  και  τις  δυνατότητες  αφοσίωσης  και  ανέλιξής  της  στον  επαγγελματικό  στίβο  (η  μητρότητα  λειτουργεί  αποτρεπτικά  στα  παραπάνω)  και  γενικά  σχετικά  με  τους   ρόλους  που  προορίζονται  για  τα  δύο   φύλα.  Τη  σύγχυση  αυτή  επιτείνουν  και   τα  μέσα  μαζικής  ενημέρωσης,  που  προβάλλουν  την  εικόνα  της  πνευματικά  ανώριμης   και  εύπιστης  γυναίκας   με  βασικό  προσόν  τη  σωματική  ομορφιά  και  ενισχύουν  τις  ενοχές  της  σύγχρονης  γυναίκας  αν  αδυνατεί  να  ανταποκριθεί  στους  πολλούς  και  ποικίλους  ρόλους  της  εργαζόμενης,  της  νοικοκυράς,  της  συζύγου  και  της  μητέρας.

 Αμοιβή  ή  όχι  από  την  πολιτεία  για  την  οικιακή  εργασία ;                                                                                      Παραδοσιακά  η  οικιακή  εργασία  είναι  υποτιμημένη,  αφού  ταυτίζεται  με  την  υποτιμημένη    γυναικεία  φύση.  Αν  λείπει  η  παιδεία  και  οι  ανοιχτοί  πνευματικοί  ορίζοντες,  η  μη  εμφανής  κοινωνική  προσφορά  εύκολα  αμφισβητείται  και  υποτιμάται.                    Η  ιδέα  της  αμοιβής  της  γυναίκας  από  την  πολιτεία  φαίνεται  κατ’ αρχήν  θετική  αλλά  μια  δεύτερη  σκέψη  διαφωνεί  με  αυτόν  τον  τρόπο  αποτίμησης  της  γυναικείας  αφοσίωσης.  Οικονομικοί  όροι  και  κριτήρια  δε  συνάδουν  με  την  ιερότητα  της  προσφοράς  σε  πρακτικό,  οικονομικό,  κοινωνικό,  πολιτικό,  πνευματικό  και  πολιτιστικό   επίπεδο.  Η  καλύτερη  αναγνώριση  της  προσωπικής  θυσίας  της  γυναίκας  είναι  η  αυθόρμητη  συμμετοχή  των  οικείων  της  προσώπων  και  η  ενασχόλησή  τους  με  τις  οικιακές  εργασίες  και  ευθύνες,  ώστε  να  κατανοήσουν  το  μεγαλείο  του  έργου  της  και  να  της  δώσουν  δύναμη  να  το  συνεχίσει  με  πλούτο  συναισθημάτων,  έμπνευση  και  στόχευση  στο  καλύτερο  δυνατό  αποτέλεσμα.