ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

  Είναι  το  κείμενο  μικρής  έκτασης  που  αποδίδει  συνοπτικά  το  περιεχόμενο    ενός   ευρύτερου  κειμένου. Αποτελεί  ένα  ενιαίο  οργανωμένο  σύνολο  με  συνοχή  και  λογικό  ειρμό  που  μπορεί  να  υποκαταστήσει  το  αρχικό  κείμενο.Η  έκτασή  της  προσδιορίζεται  στο  1/3  περίπου  του  αρχικού  κειμένου.

Η  περίληψη  ως  είδος  κειμένου:

  Έχει  στόχο  την  πληροφόρηση  των  άλλων  με  λιτό  και  περιεκτικό  τρόπο  για  το  περιεχόμενο  ενός  κειμένου.        Βασίζεται  στην  αναφορά  μόνο  των  βασικών  πληροφοριών  που  μας  παρέχει  ένα  κείμενο.                                           Συναντάται  σε  ποικίλες  περιπτώσεις  της  καθημερινής  ζωής. Έχει  ιδιαίτερη  αξία  τόσο  ως  θεωρητική  προσέγγιση  όσο  και  ως  πρακτική  εφαρμογή,καθώς  με  αυτήν   οξύνεται  η  κριτική  μας  σκέψη,  καλλιεργείται  η  αφαιρετική  και  παράλληλα  η  συνθετική  μας  ικανότητα  και  βελτιώνεται  η  χρήση  της  γλώσσας.Ακόμη,  με  την  περίληψη  λαμβάνουμε  και  μεταδίδουμε   γρήγορα  και  σωστά  πληροφορίες.Δηλαδή,επικοινωνούμε  αποτελεσματικότερα  με  τους  γύρω  μας.

ΕΙΔΗ  ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

Εκτενής  περίληψη: Κύριο θέμα+Πλαγιότιτλοι  παραγράφων+Βασικά  στοιχεία από  τις  λεπτομέρειες  παραγράφων.

Συνοπτική  περίληψη:  Κύριο  θέμα   +   Πλαγιότιτλοι  παραγράφων

Πολύ  σύντομη  περίληψη:    Κύριο  θέμα   +    Πλαγιότιτλοι  ευρύτερων  θεματικών  ενοτήτων

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ  ΣΥΝΤΑΞΗΣ  ΜΙΑΣ  ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

·         Διαβάζουμε  προσεκτικά  το  κείμενο  2 ή 3  φορές  ώστε:  να  επισημάνουμε  το  θεματικό  κέντρο  του  κειμένου  ,         να  μελετήσουμε  τη  δομή  των  παραγράφων ( τρόπος  ανάπτυξης- νοηματικό  κέντρο- βασικές  λεπτομέρειες) υπογραμμίζοντας  λέξεις-κλειδιά,      να  εντοπίσουμε  τις  διαρθρωτικές  λέξεις/φράσεις  κατανοώντας    έτσι   τη  συλλογιστική  πορεία  του  συγγραφέα

·          Προχωράμε  στη  συγγραφή  της  περίληψης  επιλέγοντας  το  είδος  της  σύνταξης ( ενεργητική  ή  παθητική)    και  ενώνοντας  με  προσωπικό  ύφος/ έκφραση  και  σε  συνεχή  λόγο  τα   βασικά                      ( νοηματικά )  στοιχεία  του  κειμένου

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ:

·         Η  περίληψη  να  αποτελεί  μια  παράγραφο  με  σαφή  δομή:                                                                                                        Θεματική  πρόταση/ περίοδος  (αναφορά  στο  κείμενο  ή/και  στο  συγγραφέα, στο  θεματικό  κέντρο  του  κειμένου  και – προαιρετικά- στο  σκοπό  και  το  ύφος  του  συγγραφέα)                                                                            Λεπτομέρειες/ Σχόλια  ( αναφορά  στα  βασικά  σημεία  του  κειμένου  ανάλογα  με  το  είδος  περίληψης )       Κατακλείδα  (σύντομη  αναφορά  στην  τελική  κρίση / θέση  του  συγγραφέα )                                                                                                                           

• Να  ακολουθούμε  τη σειρά  των  παραγράφων  του  κειμένου –σε  γενικές  γραμμές-
• Να  χρησιμοποιούμε  τις  κατάλληλες  διαρθρωτικές  λέξεις / φράσεις  ώστε  να  επιτυγχάνεται  η  συνοχή               του  κειμένου  της  περίληψης
• Να  χρησιμοποιούμε  το  κατάλληλο   πληροφοριακό  ύφος  με  τη  χρήση  συνήθως   παθητικής  σύνταξης,           πλαγίου  λόγου  και  σαφών  και  ακριβών  διατυπώσεων
• Να  αξιοποιούμε  το  κατάλληλο  λεξιλόγιο  που  ταιριάζει  στο  κείμενο
• Να  ακολουθούμε  ορισμένες  τεχνικές  πύκνωσης  του  λόγου ( απόδοση  εννοιών  της  ίδιας  οικογένειας  με  έναν  περιεκτικό  όρο,  αντικατάσταση  μιας  σειράς  πραγμάτων /ενεργειών / χαρακτηρισμών κ.λ.π.   από  μία  φράση  που  τα  συνοψίζει,  αντικατάσταση  δευτερευουσών  προτάσεων  από  μετοχές  ή  σύντομες  ονοματικές  φράσεις,  σύμπτυξη  στην  ίδια  περίοδο  των  νοημάτων  δύο  ή  περισσότερων  παραγράφων  συναφών  ως  προς  το  περιεχόμενο )
• Να  εκφραζόμαστε  πρωτότυπα (δικές  μας  λέξεις,  δικό  μας  ύφος  χωρίς  ωστόσο  να  προδίδουμε  το  πνεύμα  και  το  νόημα  του  αρχικού  κειμένου )
• Να  εφαρμόζουμε  σωστά  τους  γλωσσικούς  κανόνες ( ορθογραφία, στίξη, σύνταξη  κ.λ.π.)
• Να  τηρούμε  τις  οδηγίες  σχετικά  με  την  έκταση  της  περίληψης

ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ:

• Την  υπερβολική  γενίκευση  και  αφαίρεση  στοιχείων
• Ασήμαντες  λεπτομέρειες,  πολλούς  προσδιορισμους,  συμπληρωματικές  δευτερεύουσες  προτάσεις
• Τη  μίμηση  της  γλώσσας  και του ύφους  του συγγραφέα(εξαιρείται  η  επιστημονική  ορολογία )
• Το  σχολιασμό  της  άποψης / των  επιχειρημάτων  του  συγγραφέα

ΜΕ  ΤΗΝ  ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ  ΣΥΝΤΑΞΗ

• Δίνεται  έμφαση  στο  πρόσωπο/ πράγμα  που  ενεργεί
• Το  υποκείμενο  του  ρήματος  της  πρότασης  συμπίπτει  με  το  λογικό / πραγματικό  υποκείμενο
• Στην  περίληψη  προβάλλεται  περισσότερο  ο  συγγραφέας  και  όχι  τόσο  το  έργο  του
• Ο  λόγος  γίνεται  πιο  απλός,  αναλυτικός  και  σαφής

ΜΕ  ΤΗΝ  ΠΑΘΗΤΙΚΗ  ΣΥΝΤΑΞΗ

• Δίνεται  έμφαση  στο  αποτέλεσμα  της  ενέργειας  του  υποκειμένου,  στην  πράξη
• Το  υποκείμενο  του  ρήματος  της  πρότασης  δεν  ταυτίζεται  με  το  λογικό / πραγματικό  υποκείμενο
• Στην  περίληψη  προβάλλεται  περισσότερο  αυτό  που  κάνει  ο  συγγραφέας, και  όχι  ο  ίδιος
• Ο  λόγος  γίνεται  πολύπλοκος,  πιο  περιεκτικός  και  συνοπτικός

       Στην  παθητική  σύνταξη  το  ποιητικό  αίτιο  παραλείπεται  όταν:

·         Εννοείται  από  τα  συμφραζόμενα

·         Είναι  κάτι  γενικό  και  αόριστο

·         Είναι  άγνωστο  ή  δε  θέλουμε  να  το  δηλώσουμε